Ece Aksakoğlu

Biz sadece kendi düşlerimizi gerçekleştirmediğimizi düşünüyoruz. Çünkü bu kentte kendi kendimize yaşamıyoruz. Belki de bu kentte yaşayan kimsenin İstanbul’a dair erişilmez düşleri yok. Peki o zaman neden erişilmezmiş gibi hissediyoruz?

Hazır Kadıköy Belediyesi Yeldeğirmeni'ne yılbaşı için uğramışken kendisine meydancıkta notlar bıraktık: "Kaldırıma, çöpe, parka da gel belediye", "N’olur gel, yine gel belediye." İki gün sonra meydancıktaki dövizler gitmişti. Umuyoruz, yetkili birileri gördü ve ilgilenmek üzere mesajlarımızı aldı.

Bana kapıyı açtılar, ancak uyarılarını da yaptılar: "Bu seferlik geçmenize izin veriyoruz, yoksa yasak." Neden yasak olduğunu gerçekten bilmek ve anlayabilmek istedim. Yolcu kıyafetlerini "pislettiğinden" bisikletlerin alınmaması gerekçesi, beni, bu şehirde ne kadar kötü seçimler yaptığımıza dair ikna etti.

Bu yazıyı yazmadan önce bile “acaba sonradan başıma bir şey gelirse” diye tekrar tekrar düşündüm. Gece dışarı mı çıkmayalım? Kadın kadına bir yerlere mi gitmeyelim? Polise mi güvenelim? Polise kimlik mi soralım? Şaka yapıyor olmalısınız sayın yetkililer...

Kadın olduğumuz ne kadar iri ya da erkeksi olursak olalım motorda belli oluyor. Kadın olmamız ise diğer sürücüler için tam bir zayıflık göstergesi. Kadın motosiklet sürücülerini yoldan atmak, şeritten gitmelerine kızmak, sollamalarına sinir olmak mubah!