Doktor Covid

Nihayet beklenen telefon geldi Aslı’dan; “tanıyorsun sen bu hastalığı, COVID’sin” dedi. PCR incelemem pozitif. İkinci tura başladığım kesinleşti. Anlaşılan COVID başta sağlık çalışanları herkesi kırıp geçecek,

Sağlık Bakanı bugün vaka sayılarının 40 katına çıktığını açıkladı. Can kulağıyla bu gelen dalganın nasıl karşılanacağına dair birkaç söz bekledim ağzından: Sükût! Anlaşılan gene sürüye sayıldık.

Ankara Belediyesi’nin Covid-19 nedeniyle izolasyonda olan bizim gibi insanlara sunduğu “yarım pansiyon” hizmeti ise az önce gördüm... Şansızlığımız İstanbul’da oluşumuz anlaşılan.

Bu ülkedeki onlarca anne ve babanın yaşadığı gibi, çalıştığım için eve getirdiğim virüsten hastalandı annem de. Tıpkı diğer anne ve babalar gibi, annemin de evde onca ay hapis olmasının hiçbir koruyuculuğu olmadı. Zaten 65 yaş üstü kişileri eve hapseden bizden başka ülke yok ki.

Sen misin COVID’in keyfini sürmek isteyen... Birileri bacak ve bel kaslarıma sanki şiş sokuyor. Başım da durur mu, o da dahil oluyor koroya. Bedenim ağrı senfonisine dönüşmüş durumda. Neyse ki ateşim yok. Bu iyi... Hem de çok iyi.

Açtım telefonu. İçten, samimi, dost bir ses: “Hadi bekliyoruz seni, ilaç başlayacağız, Covid pozitifsin.” Haberi veren doktor arkadaşım. O an insanın aklına “Acaba kime bulaştırdım?” kaygısı düşüyor. Covid-19 macerası başladı, bakalım nasıl sürecek?