Burak Tanyılmaz

Herkes korkuyordu… 2. Nikolay, Tanrı tarafından kutsanmış bir Çarın bir gün iktidardan indirilebileceğini kabul etmekten korkuyordu. Rusya’nın Kapitalist sınıfları da en az Nikolay kadar korkak ve güçsüzdüler. Onlarda her an nefeslerini arkalarında hissettikleri devrimci güçlerden dehşetle korkuyorlardı.

Leon Troçki, hayatını kumar masasına yatırmış olsa da hedefine ulaştığını biliyoruz.

Kadın milisler sadece İrlanda için ölmeye hazır kararlı yurtseverler değillerdi, toprak reformu, işçi mücadeleleri ve kadınların oy hakkı gibi birçok cephede eşitsizlikle mücadele eden, sosyal adalet için savaşıyorlardı.

En ufak bir demokratik alana yaşam hakkı tanımayan bir baskı rejimi, durağan bir kent hayatı, kültürel gerilik ve dinî taassup altında kuşatılmış bir grup Rusyalı, Ukraynalı ve Polonyalı devrimci genç, akıl almaz bir macerayı göze alıp Fransa’da partilerinin en ileri unsurlarıyla bir araya geldi, devrimci bir programa kazanıldı. Birbirlerine kenetlendi.

En yalın haliyle Pravda işçiler için bir gazete değil, bir işçi gazetesiydi. O dönemde işçilere yönelik yayın yapan diğer solcu gazetelerden farklı olarak tümüyle işçi editörler, yazarlar ve çalışanlarca biçimlenen Pravda'da yalnızca bir yıl içinde 11 bini aşkın işçi mektubu ya da işyerlerine dair makale yayımlanmıştı.

Hitler’in ve Nazilerin yükselişi, Alman işçi sınıfının iktidarı zapt edemeyişine kesilen bir cezaydı.

Şurası çok açık ki, çamurlu siperler içinde başlayan bu devrimci isyan çalışması olmasa, bu isyancı zemin içine sızacak savaş karşıtı bildiriler, siper gazeteleri ve devrimci propagandacılar da olmazdı. O devrimci propagandacılar olmaksızın asker konseylerinin, barış hareketinin ve gelecekteki devrimci dalganın önderlerinin açığa çıkması da mümkün olmazdı.

Her bloğun avlusunda yer alan tuvaletler ortak kullanılırken, bu alt alta üst üste bloklar, insan kaçakçılığının, uyuşturucunun ve salgın hastalıkların yatağına dönüşüyordu. Tam da o günlerde Joaquin Caddesi 29 numaraya bir baskın yapıldı.