Merhaba, sokak köpeklerinin öldürülmesine yol açan yasaya tamamen karşıyım.
Ben bu yasanın acilen kalkmasını istiyorum. Bu çok üzücü. Bu bir katliam sayılmalı, toplu öldürme gibi bir şey ve bu çok korkunç. Ben çok üzülüyorum. Bu öldürmeler yerine, hayvanları sahiplenebiliriz, belediyeler hayvanlara iyi bakan barınaklar yapabilir, kısırlaştırmalar yapılabilir.
Biz Türkiye olarak sokak hayvanlarına sahip çıkmalıyız. Kedim Pamuk bile böyle düşünüyor, o da çok üzgün olduğunu belirtti.
Lütfen bu katliamı durdurun, bu yasa kalkmalı.
Altı yıldır bir kediyle yaşıyorum ve bu bana çok şey kattı. Hayvanların da düşünceleri var, onlar da bizim gibi üzülüyorlar, sıkılıyorlar, mutlu oluyorlar. Kediler her ne kadar köpeklere kıyasla daha soğuk hayvanlar olarak düşünülse de biriyle yaşadıklarında çok yumuşuyorlar. Kedim Pamuk beni bir oyun arkadaşı olarak görüyor ve onun ağladığını bile duyduğum olmuştu. Ben okuldan geldiğimde daha eve girmeden geldiğimi anlıyor, beni görünce çok mutlu oluyor (tabii ben de 😊)
Biz onları öldürdüğümüzde onların tüm hayatlarını bitiriyoruz. Bunun cinayetten farkı yok, onlar bizim tüm yorgunluğumuzu alıyorlar. Onlar bizim dostlarımız, bizim düşmanımız değiller, öldürülmek zorunda da değiller, Pamuk bana bunları anlattı.
Mesela Pamuk ve benim aramda bir oyun var:
Bir yağlı kağıt tomarını küçük bir top haline getirip koridor boyu atıyorum, koşup ağzına alıyor ve geri getiriyor, bu da neredeyse hiçbir kedide olmayan bir özellik.
Kedim kendisinin bir kedi olduğunu unutup bazen bir köpek sanıyor.
Babaannem diyor ki: “Ağzı var dili yok canlıları öldürmek bir cinayettir!”
“Lütfen yasayı geri çekin”
(ÇŞ/Mİ)