Amerikanın Şeytanları...

11 Eylül günü belki de bu dünyanın neresinde olursa olsun herkesin ürpertiyle hissettiği bir tek ortak duygu vardı: Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak! Bu tümcenin neredeyse içgüdüsel bir güçle dilimizde ama daha derin bir korkuyla yüreklerimizde tekrarlanıp durmasının tek nedeni, yaşanan trajedinin boyutları, böylesine inanılmaz bir olayın gerçekleşebilir olduğunu görmemizin yarattığı dehşet ya da acı değildi: Başkan Bush dünyaya"...bu dünyayı kötülükten temizleyeceklerini, Şeytan'ı yok edeceklerini" ilan ediyordu. Kötülük ve Şeytan... İyilik ve Tanrı... Bush'un ve olayı izleyen günlerde Amerika'daki egemen medyanın söyleminden, kimimizin akıl kimimizin de sezgi yoluyla çıkardığı çok açık bir bilgi vardı, yüreklerimize o çok aşina ve yaşanarak öğrenilmiş korkuyu salan. Bir mafya eyleminden, bir katliamdan, bir kitlesel cinayetten hatta herhangi bir "terör" eyleminden yani "suç" tan değil, Kötülük ve kötülüğün faili bir "Şeytan"dan söz ediliyordu.

Komplo

Amerikan yönetiminin, -komplocu bir anlayışla bakarsanız- 11 Eylül'den önce de böyle bir kötülüğe şiddetle ihtiyaç duyduğunu hatta daha önce de başka başka kötülükler ve bu kötülüklerle mücadele edecek kahramanlar yaratıp, dünyayı kötülüklerden bir bir temizlemekte olduğunu, dahası yakın tarihin "şeytan"ın ve "melek"in sürekli yer değiştirdiği, Tanrı Amerika'nın -elindeki az sayıdaki oyuncuyla- ustaca yönettiği bir ruhani oyun ve 11 Eylül'ün "son perde" olduğunu düşünebilirsiniz. Belki de o büyük korkumuz, o derin gelecekte "asla iyi bir şey olamayacağına" ilişkin sezgimiz bundandı. Son perde çok kanlı olmalıydı!

Amerikan yönetiminin, Amerikalılara ve insanlığa karşı işlenmiş bu büyük "suç"u, suç olmaktan çıkarıp kötülüğe, bu korkunç olayın faillerini "suçlu" olmaktan çıkarıp "şeytan" a dönüştürmesi gerekiyordu; coğrafyadan, sınırlardan, maddi olan her türlü özellikten arındırıp, giderek soyutlaştırması, hayatın her alanında hiç beklenmedik bir anda, bazen bir uçakla müthiş bir bomba olarak, bazen bir aşk mektubuyla geliverecek sinsi bir virüs, uzaklarda bilinmeyen gök katlarında kurulmuş laboratuarlarda masum hayvancıkları öldüre öldüre üretilmiş bir kimyasal silah, tanımlanamaz, insanlığın bu güne kadar "suç"la başa çıkmak için ürettiği hiçbir dünyevi-yasal yöntemle yenilemeyecek kadar korkunç bir kötülük. Böylesi bir hukuk tanımazlık, ancak bu tür bir dünya tasarımıyla, ihtiyaç duyduğu sonsuz konformiteye kavuşabilirdi, büyük ölçüde kavuştu da. Ne 11 Eylül ailelerinin, "savaş ve yeni ölümler istemiyoruz" feryatları, ne Amerika'da ve dünyanın her yerinde yükselen şiddet ve savaşa karşı muhalefet, azınlıkların cılız sesleri olmaktan kurtulabildi. İntikam ateşi, bütün hızıyla yanıyor, giderek büyüyerek ve karşı-intikam ateşleri yakarak.

* * *

Şu geçen bir yıl, o ilk gün yaşadığımız sezgisel korku gerçeğe dönüştü, dünya giderek daha çok şiddete gebe, daha çok ölüm, daha çok savaş, daha çok hesap kitap, daha çok kar ve daha büyük bir kaos. Küreselleşme, insana, sağladığı sonsuz enformasyon ve dezenformasyonla, bir yandan olup bitenle ilgili her şeyi öğrenebilir ve hatta bilme yoluyla kontrol edebilir illüzyonu yaşatırken, bir yandan da asla işleyemeyeceği çok sayıda ve belirsizlikte uyaranla karşı karşıya bırakarak, onu, insanlık tarihi boyunca hiç olmadığı kadar çaresiz ve yönetilebilir kılıyor.

Belki aradan bin yıl geçtiğinde, insanın bilişsel kapasitesi bu beceriyi kazanma yönünde evrilecek ve o zaman, insanlığa, "iyi"nin "kötü"ye karşı, "Tanrı"nın yanında "Şeytan"ı yok etmeye yönelik bir Holywood senaryosu gibi seyrettirilemeyecek bunca savaş, bunca zulüm ve ölüm. (MG/EK)