TKP, Türkiye'nin AB üyeliğine karşıdır. AB kapitalist ülkeler arası bir organizasyon olarak, bir çağdaşlaşma adımı değil, insanlığın gelişimim engelleyen bir sistemin temel taşlanndan birisidir, AB üyeliği Türkiye'nin dünya kapitalizmine bağımlılığım artıracaktır. Bu bağımlılık ülkemizi sanayisizleştirmeyi, tarımın tasfiyesin;, savaş harcamalannın artınîmasını, borç yükünü büyütmeyi, işsizliği yaygınlaştınnay) öngörmektedir. Bu sonuçlar AB üyelik sürecinde yalnızca perçinlenecektir.
2. AB üyeliğine karşı çıkışımızın nedeni, "Sosyalist Türkiye"yi acil ve yakın bir hedef olarak görmemizdir. Türkiye'nin AB üyeliğini reddetmek, yağmacı, hortumcu ve baskıcı köhnemiş kapitalizme onay vermek anlamına gelmiyor. Tersine sistemin bugünkü işleyişi ile AB üyesi bir Türkiye'deki işleyiş arasında çok sayıda benzerlik bulunmaktadır: Eğitim ve sağlığın eşit ve parasız bir kamu hizmeti olması, ücretli emek sömütüsünün yasaklanması, herkes için çalışma hakkı, herkesin anadilde eğitim görme ve kültürünü geliştirebilmesi için devletin olanaklarım seferber etmesi, karar mekanizmalarının dış merkezlerin baskısından bağımsızlaştırılması, NATO gibi savaş örgütlerinden ülkemizin ayniması, emekçi örgütlerinin güvence altına alınması, sınai ve tarımsal üretimin desteklenmesi, iç ve dış borçların silinmesi gibi uygulamalar, bugünkü düzene de AB üyesi bir Türkiye'ye de uzaktır.
3. Sosyal haklar, işçi hakları, ifade ve örgütlenme özgürlüğü gibi başlıklarda Avrupa 1990'larda çarpıcı bir gerilemeye sahne olmuştur. Esasen söz konuşu özgürlüklerin Batı Avrupa'da, kapitalist dünyanın diğer kesimlerine göre görece gelişkin olması, emekçilerin uzun süreli mücadelelerinin ve bu bölgenin sosyalist ülkelerdeki ileri uygulamalarla rekabet etme zorunlulugundan kaynaklanmıştır. Oysa son dönemde özelleştirmeler, sendikasızlaştırma, işsizliğin artması, emekçilerin toplam gelirden aldıkları payın gerilemesi, göçmenlere uygulanan ayrımcılık, sosyal güvenliğin tasfiyesi, eğitim ve sağlık gibi alanların ticaret konuşu olmaları gibi gelişmeler yaygınlaşmıştır. Yabancı düşmanlığının güçlenmesi, sosyal-demokrasinin sağa kayışı ve AB'nin İrak'tan Yugoslavya'ya ve Afganistan'a kadar ABD ile birlikte militarizme yönelişi. Batı Avrupa'nın, ifade ve örgütlenme özgürlükleri konusunda Türkiye'ye bile örnek olamayacağım göstermektedir. AB'ye sonradan üye olan Yunanistan, İspanya ve Portekiz'in kaydettikleri gelişmelerin ısrarla örnek olarak sunulmas" ise demagojiktir. Bu ülkelerde askeri rejimlerin tasfiyesi sırasında emekçi sınıfların sola yönelmeleri ve sosyalizme geçişin güçlü bir olasılık halinc gelmesine karşı, AB özel mekanizmalar geliştirerek: kapitalizmden kopmaların) engelleme yoluna gitmişti. Türkiye için böyle bir gelişim söz konuşu değildir.
4. Türkiye kuşkusuz sosyal haklar ve özgürlükler alanında AB üyesi ülkelerin
gerisindedir. Ancak AB üyeliğinin bu açıdan Türkiye'yi kalkındıracağı doğru değildir. Bugün iki güncel başlık olarak Kürt sorunu ve yeni iş Yasası tasansma değinmek aydınlatıcı olabilir. Kimi sağ partiler, son dönemde Kürtçe eğitim ve yayınla ilgili olarak modeller geliştirmektedir. Bu modeller Türkiye gericiliği ile AB standartları arasında bir denge fcurulmasım öngörmektedir Bu doğrultuda atliması muhtemel adımların, anadilde eğitim ve kültürünü geliştirme olanağı yaklaşım bölgenin geri kalmışlığı, aşiret yapısımn sünnesi, yoksulluk ve işsizliğin göreli yoğunluğu, Kürtleri" "aşağı" sayılan sektörlerde istihdamı gibi bir dizi başlığın gözardı edilmesi anlamına gelınektedir, AB île Kürtlere sunulacak olan özgürlük alanı biçimseldir,
Öte yandan yeni İş Yasası tasansı iş sürecinin bütünlüğüm! bozmakta, örgütlenmeyi neredeyse olanaksızlaştıran keyfi uygulamalara (esneklik, taşeronlaşma vb) hukuksaHA kazandırmayı, işçi sınifimn kıdem tazminatı gibi kazanılmış haklannın tasfiyesin; bng&mıelrtedir. Önemli olan, tasarının AB krilerleriyle herhangi bir çelişkisinin de bulunmaması, çalışma koşullarım gerçek anlamda "Avrupalılaştınyor" olmasıdır. Bizce, AB üyeliği ile emekçi haklannın ilerlemesi arasında doğrusal bir bağ bulunmamaktadır.
5. Türkiye'nin AB üyeliğiyle kazanacakları ve kaybedeceklerinin karşılaştınîması, ülkemizin önünde yalnızca bu iki seçeneğin bulunduğum) varsaymaktadır. Oysa sosyalist bir Türkiye uzak ve belirsiz bir hedef değil, acil ve son derece somut bir projedir, üstelik AB seçeneğinden daha az gerçekçi değildir. AB üyeliği, uluslararası sermaye ile bütünleşme yoluyla karlılığım artıracağım düşünen sermaye sımfinm projesidir. Türkiye'de kapitalizmin AB üyeliği ile birlikte gelişeceği ve sömürii ilişküerinin "uluslararası standartlar"" kavuşturulacağı, bu arada bugünkü ilişki biçimlerine bire bir bağımlı sermaye kesimlerinin önemsizleşeceği açıktır.
Ancak bu tür bir gelişmenin ülkemize maliyeti, smai ve tarımsal üretimin halkımızın ihtiyaçlanna değil, uluslararası tekellerin stratejisine göre yaptlandınîması, siyasal karar mekamzmalannda uluslararası güç odaklannm ağırlığında mutlak bir artış yaşanması olacak, Türkiye dünya kapitalizminin görece yoksul ve bağımlı bir parçası olmaya devam edecektir.
Türkiye'nin önünde bu kazanç ve kayıp hesabım bir bütün olarak önemsizleştirecek bir başka seçenek kesinlikle mevcuttur. AB sermaye sımfimn projesi ise, sosyalizm de emekçilerin programıdır.
anlamına gelmeyeceği açıktır. Kaldı ki, Kürt sorunu bir kültürel eşitsizlik sorununa indirgenemez.