Şemse ile Gülbahar

İki kadının ismiyle geziyorum. Sıcak yaz günlerine bir de ev taşımanın yoğunluğunu katarak koşuşturuyorum. Tüm yoğunluğuma karşın günlerdir iki kadına yapılanları unutamıyorum...

Şemse Allak, Mardin’in Yalım beldesinde yedi ay önce namus uğruna aile bireyleri tarafından taşlanarak ağır yaralanan ve 7 Haziran günü yaşamını yitiren; 20 Haziran günü Diyarbakır’da toprağa verilen kadın. Suçu evli ve dört çocuklu Halil Açil’i sevmek ve hamile kalmak. Sevginin bedeli Halil’in, karnındaki bebeğin ve kendinin taşlanarak öldürülmesi.

21 Haziran 2003 günü Sabah gazetesi Diyarbakır muhabiri sevgili Mürsel Acay’ın haberinde, Şemse Allak’ın dramını okuyoruz. 35 yaşındaki kadının nüfus kaydının olmadığı anlaşılıyor.

Siyaha boyanan taşlar

O zaten adsız, kayıtsız biri. Şemse’nin ailesinin 15 günlük yasal süre içinde Diyarbakır Devlet hastanesi Morgu’nda almadığı cenaze belediye görevlilerince Yeniköy’deki Kimsesizler mezarlığına gömülüyor.

Yaralı olarak Diyarbakır’a getirildiği günden itibaren Şemse Allak’a, Diyarbakır Kadın Merkezi ( KA - MER ) kadınları sahipleniyor. Günlerce hastanede bekliyorlar, masraflarını üstlenip, kamuoyu oluşturuyor ve cenaze törenine katılıp cenaze namazını kılıyorlar...

Ka-mer kurucularından Nebahat Akkoç, şunları yazıyor: "Namus" adına katledilenler genellikle bilinmeyen bir yere gömülürler. Mezar taşları siyaha boyanır. "Namusu" temizlenen evin damına beyaz bayrak asılır. Ya da duvarı beyaz kireçle boyanır. Çünkü hane aklanmıştır. Sonra da, adını bir daha anmaz kimse. Ama biz Şemse'yi unutmayacağız. „

Gülbahar Gündüz

DEHAP İstanbul İl kadın kolları yöneticisi. Sivil polis olduğunu söylediği kişilerce kaçırılıp tecavüz edilen ve bu durumu kamuoyuna açıklayan yürekli kadın...

Siyasi yaşama kadınları katmak yerine, onları korkutmak, yıldırmak adına; kadın kimliklerine saldırılmasını kınıyorum.

Şemse Allak ve Gülbahar Gündüz. Biri törelerin kurbanı bir diğeri demokratik - hukuk devleti olamayan ülkede yaşamanın bedeli. İki kadın da suçsuz.

Törendeki eksik

Diyarbakır’a gider gitmez Şemse Allak’ın mezarına kırmızı güller bırakacağım. Yaşadığım sürece ismi yazılarımda kitaplarımda yer alacak. Gülbahar Gündüz’e yapılanı tüm kadınlara yapılmış sayıp, onunla tanışmak ve yüreğini kutlamak isterim.

Diyarbakırlı kadınları Şemse Allak’ı yalnız bırakmadıkları için kutluyorum. Ama erkeklerine sitemim var. Hele onlarca tanıdığım demokrat ve sivil toplum yöneticisi erkekler, neden o cenaze töreninde yer almadılar? Törelerin yanlış uygulamalarına dur demek için hangi zaman dilimini beklediler? Niçin kadınlardan bu çağdaş adımı esirgediler? (YS/NM)