Türkiye, 1959 yılında Demokrat Parti iktidarında o zamanki adı AET olan Avrupa Birliğine başvurduğundan beri bu ekonomik ve siyasi birliğin içinde yer alma arzusu göstermiştir. Zaman içinde yaşanan askeri darbeler, 1978 yılında zamanın başbakanı Ecevit gibi politikacıların gelen davetleri ellerinin tersiyle itmeleri gibi kendi yarattığımız engeller, Türkiye'nin AB üyeliği konusundaki belirsizliğini bugünlere taşımıştır.
Özellikle son 10 yılda iktidara gelen ANAP, DYP, CHP, DSP, Refah/Fazilet Partileri, MHP gibi "Ankara Partileri"nin ülkemizi fakirliğe mahkum etmesi, bireysel özgürlükler konusunda ise ilerleyeceğimize gerilememiz, halkımızın yerli politikacılardan ve partilerden ümidini kesip, "Bunlar bizi her geçen gün daha da fakirleştiriyorlar, belki AB'ye girince biraz soluklanır ve zenginleşip özgürleşiriz" diye düşünmelerine yol açmaktadır.
İşin komiği halkı senelerdir süründüren ve ellerinde tek umut olarak AB'yi bırakan aynı siyasi partilerin "Sizi AB'ye ancak biz sokarız" şeklinde politika yapmalarıdır. Bu durum bir adamı evire çevire döverek hastahanelik eden bir kabadayının, "Bana güven seni hastahaneye ancak ben götürürüm" demesi ile aynı şeydir, fakat yukarda adları geçen bu partilerin siyasi bir iflas yaşıyor olmaları, hiç bir fikir ve çözüm önerileri olmaması onları bu duruma itmektedir.
Şunu açıkça söylememiz gerekir ki, Liberal Demokrat Parti Türkiye'nin AB'ye girmesi gerektiğini düşünmekle birlikte, bu ülkenin sadece doğru liberal politikalarla refah ve özgürlüğe kavuşacağına inanmakta bu doğrultuda politikalar ve çözümler üretmektedir. LDP yukarda adı geçen "Ankara Partileri"nin aksine felsefesi, fikri ve çözümleri olan bir partidir.
Üstelik AB'ye üyelik için gerekli olan temel şartlar zaten bu ülke insanın ihtiyacı olan temel bireysel özgürlükler için şart olmakla beraber, ortada bir Avrupa Birliği olmasa da savunulmalı ve hayata geçirilmelidir.
Bir de AB'ye girildiğinde yapılması beklenen maddi yardımlar meselesi vardır ki bu, hiçbir siyasi çözümü olmayan "Ankara Partileri"nin halka boş umutlar dağıtmasından başka birşey değildir. Evet, AB'nin ilk yıllarında Avrupa'nın zengin kuzey ülkeleri, Yunanistan, İspanya ve İrlanda gibi daha fakir ülkelere özellikle tarım ve altyapı konusunda maddi yardımlar yapmıştır ve şu sıralarda da yapmaktadır, ama bir iki seneye kadar bu yardımlar bitecektir.
Kısacası Türkiye stratejik açıdan AB'ye katılmalı, özellikle ticari ilişkilerini geliştirmelidir. Fakat Türkiye'nin zenginleşmesi ve özgürleşmesi tek başına AB'ye değil, iktadara gelecek partiye ve izlenecek politikalara bağlıdır. Türkiye yıllardır kendisini fakir bırakan "Ankara Kafası"na son vermedikçe, hedeflerine ulaşamayacaktır.
Türkiye'de "Ankara Kafası"na son verecek, dolayısı ile bireylere refah ve özgürlük getirecek tek kurum Liberal Demokrat Parti'dir, Avrupa Birliği değil.