BIANET MUHABİRİ HAMZA AKTAN'IN DİKKATİNE 1. VE 2. SORULAR (ortak yanıt)
Parti olarak Ttürkiye'nin AB'ye üye olmasına karşı olduğumuzu çeşitli vesilelerle bir çok kez dile getirdik. Ancak bu tutumumuz, bazı çevrelerin yaptığı gibi "gerici-milliyetçi" gerekçelerle değil, anti emperyalist, bağımsızlıktan yana bir parti olduğumuzdan dolayıdır. Bu çerçevede AB'nin işlevi ve neyin birliği olduğu üzerinde kısaca durmakta fayda var. AB'nin ortaya çıkışının köklerim yoz yılın basma hatta dahada gerilere götürmek mümkün. Fakat AB yada Birleşik Avrupa Devletleri tartışmasının, fikrinin pratik olarak şekillenişi 2. Emperyalist Paylaşım Savaşı'nın hemen ardından başlamıştır. O dönem Avrupa Kömür Birliği'nin kurulmasıyla başlayan süreç Avrupa Ekonomik Topluluğu'nun oluşması ve bugünde Euro'ya geçişle Avrupa para birliğinin kurulmasına kadar geldi. Bütün bu sürecin ana belirleyici faktörüde, AB'nin en güçlü devletleri olan Almanya, ingiltere ve Fransa başta olmak üzere Avrupa'lı tekellerin çıkarları oldu. Dolayısıyla tekelleşme, tekellerin rekabeti ve hegamonya savaşım; dünyanın tekelci devletler tarafından paylaşımı ve yeniden paylaşımı kavgasında Avrupalı tekellerin varlıklarım genişlemiş düzeyde yeniden üretme ihtiyacım yok sayarak AB'nin varlığı ve geleceği tartışılamaz. Aksi yöndeki iddialar eğer cahillikten kaynaklanmıyorsa mutlaka emek düşmanlığından kaynaklanıyordur.
Çokça sözedilen Kopenhag Kriterleri vb. AB üyeliği kriterlerine bakınca aklıbaşında olan herkes kriterleriri ne ahlama geldiğim görür. Tekelci kapitalist düzenin varlığım garanti altına alma ve liberalizmin, piyasacılığın mutlak egemenliğini sağlama amacıyla bu kriterler düzenlenmiştir. Burjuvazinin egemenliğine rağmen kazanılmış bir dizi demokratik, insani hak ise işçilerin, emekçilerin, ilerici, devrimci güçlerin mücadelesinin bir sonucu olarak, mecburiyetten anılmak zorunda kalmıştır. Bu günde AB'nin varlığının kutsanması ve gerçek yüzünün saklanması için kullanılıyor. Kopenhag Kriterleri içerisinde, insan hakları ve azınlık haklarım içeren bir kaç cümlelik paragraf dışındaki bütün maddeler insanlığın ve emeğin çıkarlanna karşı tekelci piyasa sisteminin çıkarlannın tahkiminden başka bir içeriğe sahip değildir.
AB'nin ve AB'nin üyesi olan ülkelerin icraatlanna gelince. AB cephesinin, Balkanlardan Ortadoğu'ya ve Afrikaya kadar bir çok bölgedeki bağımlı-sömürge ülkelerde yaxanan sömürü, baskı, çatışma ve savaşlar dahil her tür pis işte parmağı vardır. 11 Eylül'den sonra ingiltere'nin ABD'nin dostu olarak yaptıkları ve İrak'ın işgalide dahil yapacağım söylediklerim "çağdaşlık" ve "küreselleşme" adına savunmak; bununlarla izah etmeye kalkmak, soykırımlarda, yıkımlarda pay sahibi olmaktan başka bir işe yaramaz. AB'nin gündeminde olan konulara bakarak geleceğini bir düşünün. Merkez Avrupa tartışmaları, Avrupa Ordusu'nun kurulması için girişimler, Avrupa Polis Orgütü'nün kurulması gibi proje veya icraatları insanlığın ve dünyanın geleceği açısından, savaş ve terörden başka nasıl bir anlamı olabilir. Her birisinin sahip olduğu savunma (gerçekte saldın) bütçeleri, ekonominin askerileşmesindeki hızlanış ve bütçelerinden silahlanmaya ayırdıkları paralardaki artış "dünya barışı" içinmi yapılıyor.
Bütün bu gerçekler yok sayılarak, adeta AB'nin tarihini ve bu günkü işlevini onu oluşturan devletlerin liderlerinin bile savunamayacağı kadar çok ve içten savunarak ortaya çıkanlar Türkiye'nin ve emekçi halkın dostu olamazlar.
AB konusunda, iki yüzlülüğe dayalı büyük bir propaganda kuşatmasıyla yaratılan ilizyon var. Sanki yarın AB'ye girilecekmiş ve her şey güüllük gülistanlık olacakmış gibi bir hava yaratılıyor ve bu havanın halkı büyük oranda etkisi altına aldığım söylemek gerekir. TÜSİAD, TOBB ve TİSK gibi patron örgütleri ve onlar adına ülkeyi yöneten siyasetçi ve bürokrat takımı kendi sınıf çıkarları için, işbirlikçi karakterlerine uygun olarak adeta bir "AB acentalığı" yapıyorlar. Birde buna liberal, piyasa düzenini halkın gözünde olumlamak, sisteme, egemen siyasete olan tepkiyi izole edip, düzene yeniden bağlama amacımda buna eklemek gerekir. Birde "Avrupa hareketi" gibi halkına ve ülkesine olan inancım yitirmiş, "çağı anlamak", "kozmozun gidişatım kavramak, "küreselleşmenin gereği" gibi saplantılarla, bilimsellik, gerçekçilik ve akılcılık vb. sosa bulandırılmış şarlatanca bir AB savunuculuğu yapanlar var. Elbette bunlar da işbirlikçi patron takımının değirmenine su taşıyor. Sadece bunlara bakarak bile emekçiler, "bunların çıkarma olanın bizim çıkanmıza olamayacağı" gerçeğim görebilir.
Bu konuda geçmişten buyana varolan kazanımlara eklenen yeni bir demokratik-ekonomik hak kazanımından sözetmek mümkün değil. Ancak kayıplardan ve yeni gürideme gelecek saldırılardan sözetmek mümkün, italyafda sosyal güvenlik yasasında yapılan değişiklikler, Yunanistan'da emeklilik ve sosyal güvence haklarım kaldıran yasal düzenlemeler, Almanya'da gündemde olan iş güvencesi ve sosyal haklara ilişkin hak gasplarından, yine benzer konularda ispanya'da yapılan ve devam eden saldırılar ilk akla gelenler. Sosyal haklara yönelik bu saldırılar kapsamında özelleştirmeler, sağlık ve eğitim hizmetlerinde kısıtlamalar ve tümüyle paralı hale getirilmesi, esnek çalışma, iş güvencesi ve işsizlik sigortasının kapsamının daraltılması vb. uygulamalar yer alıyor. Yani bir dönemler onbinlerce emekçinin canı ve kanı pahasıria ayaklanmalar ve grevlerle kazanılmış haklar gaspediliyor. Elbette AB üyesi ülkelerin işçileri, emekçileri ve gençliğide buna karşı mücadele ediyor, ispanya'da, italya'da Yunanistan'da yaşanan ve hayatı durduran büyük genel grevler, gösteriler, ingiltere'de demiryolu işçilerinin, belediye, yerel yönetim ve hizmet sektörlerindeki işçi ve emekçilerin genel grev ve gösterileri, Almanya'da maden ve metal işçilerinin top/lu sözleşme talepleri, % 6 zam istekleri için yaptıkları grev ve direnişler vb. daha bir çok örnekten sözedebiliriz. Bunlar hem AB üyesi ülkelerde yaşanan hak gaspları ve işçi, emekçilere yönelik saldırıların boyutunu hemde bu saldınlara karşı Avrupa proletaryasırıırı mücadele bayrağım yeniden yükseltmeye yönelik tutumunu somut olarak gözler önüne seriyor.
Demokratik haklara gelince. Almanya ve italya'da gözaltı, sorgu, ülke dışına giriş çıkışlar vb. konularda teröre karşı güvenlik tedbirlerinin artırılması gerekçesi ile yapılan düzenlemeler ve Fransa'nın aynı gerekçe ile başlattığı vatandaşlık yenilenmesi, ve hemen hemen bütün AB üyesi ülkelerde gündemde olan yabancı ve göçmen işçilere karşı getirilen hak kısıtlamaları bu konuda ilk akla gelen uygulamalar oluyor. Durumun anlaşılması için daha fazlasıria gerek olmadığı gibi, istenirse daha fazlasıda bulunabilir. AB'nin yılmaz savunucuları AB'de keramet aramak için ayırdıkları zaman ve harcadıkları enerjinin binde birini bile harcayarak Avrupa kapitalizminin ve burjuva demokrasisinin vahşi yüzünüri yeniden belirginleşmesini rahatlıkla görebilirler. Tabi riyakarlık, alçaklık ve onursuzluktan ruhlarım sıyarabilirlerse.
Burada AB üyeli konusunda "HAVET (hem evet hem hayır)" diyenlere ilişkinde bir hatırlatma yapmak anlamlı olacaktır. "Emeğin Avrupası", "Sosyal Avrupa" vb. sapkın politik soyutlamaların temelim oluşturacak hiç bir maddi dayanak yoktur. Emeğin serbest dolaşımından sözedenlere, buraya kadar olanların dışında, AB üyesi ülkelerin çalışma yasalanna, eyalet yönetimleri ve yerel yönetimlere ilişkin düzenlemelere bir kez daha bakmalarım dostça öneriyoruz. Adındanda anlaşılacağı gibi göreceklerdirki; "serbest dolaşım", "çalışma serbestisi" anlamına gelmiyor. Dahası bırakırı AB üyesi bir ülkeden diğerine serbestçe gidip çalışmayı, bir ayaletten öbürüne gidip ikametgah veya iş değiştirmek bile devletin denetimindedir. Yine Euro'ya geçişin Avrupa'lı emekçilerin hayatırıda hasıl bir değişiklik yaptığım, alım gücü açısından etkilerim, işgücü piyasammn AB üyesi ülkelerdeki katılığım yeniden ve yeniden incelemek gerekir.
4. ve 5. Sorular (ortak yanıt)
Burada önemli bir gerçeğin altını çizmekte fayda var. AB üyesi ülkelerde işçi ve emekçilerin, bir çok alandaki kazanılmış haklara yönelik saldınlara rağmen durumları Türkiye'deki işçi ve emekçilerin daha ilerisindedir.
Ancak bu AB üyeliği açısından hiç bir şeyi değiştirmez. Adı üzerinde kazanılmış ekonomik, demokratik ve sosyal haklardır bunlar. Sahip çıktığınız ve örgütlü olarak gücünüzü artırdıkça varolacaktır. Aksi taktirde kapitalizm hepsirii bir bir yok edecektir. Çünkü bu haklar bunjuvazinin sınıf karakterinin veya burjuva demokrasisinin niteliğinin bir ürünü, AB'nin bir lütufu olarak değil, onun emekçiler tarafından terbiye edilmesinin, hizaya getirilmesiriiri bir ürünü olarak vardırlar ve kullanılırlar.
Dolayısıyla Türkiye'nin ve emekçi halkımızırı AB üyeliğiyle kazanacağı hiç bir şey yoktur. Kaybetmeye ise devam edecektir. Beterin beterim yaşamak olasılık dışı değildir. 1475 sayılı yaşanırı değişikliğine ilişkin tasansı bu açıdan oldukça çarpıcıdır. Sendikalaşmanın önündeki engeller, esnek çalışma, özelleştirme vb. saldırıların hepsi AB'ye
uyum için hazırlanan sözde Ulusal Program'ın bir parçasıdır. Patron ve yönetici takımı bunu açık açık söylemekte ve yazmaktadır.
Onun için Türkiye işçi sınıfı, emekçiler ve gençler beklentiye, hayele ve her renkten soysuz, şarlatan burjuva entellektüellerin çirkin yalanlama kanmamalıdır. Onlara değil, kendi bileklerinin gücüne, kollannın birleşik, yaratıcı ve değiştirici gücüne inanmalıdırlar. Ancak o zaman tarihte sınıf kardeşlerinin hayatları pahasına miras bıraktığı değerlere sahip çıkabilir ve onları dahada ileriye götürüp sömürü ve zulüm düzeninden kurtulabiliriz. Ancak ozaman AB üyeliğiyle geleceği söylenen iri yalanların sanal dünyasını özlemekten çıkıp, Türkiye'yi ve dünyayı cennet yapabiliriz.
Partimiz bu gerçeğin kavranması, iş, ekmek ve özgürlüğün mücadeleyle kazanılması için var gücüyle çalışıyor.
İSKENDER BAYHAN EMEP GYK ÜYESİ