Naverokên bi miftegotina Di rojên xweş û ne xweş de: Pêkvejiyan

Pratîkên mîna hevkarî, hevaltiya dibistanê, rêhevaltiyê di nava hin têkiliyên civakî de derdikevin holê û mane li wan dibin.

Ji bo min tişta esasî ew e ku em dest ji pêkvejiyana bi ajalan re bernedin. Lewre em çawa nêzîkî ajalan bibin, em wisa jî nêzîkî civakê dibin.

Ti derew ne bêguneh in û ji ber ku “derewên” rojnameger dikin, “teşeyê dide civakê” bêhtir xetere ne. Ji ber ku binê pêkvejiyanê dikolin. Nahêle civakeke adil û wekhev ava bibe. Ma wezîfeya rojnamegerekî/ê ne xebata ji bo cîhaneke baştir e?

Mirov dema werin ba hev hev, bi hev re kar bikin, piştgiriyê bidin hev, birêxistinkirin, sazkirina çandeke têkoşînê ji bo têkbirina nefretkirinê û sedemên hebûna wê gelekî girîng in.