Yaşam Pahasına Kalkınma

Bu rekabet içerisinde sanayinin varolmasının, ülke olarak direnebilmenin tek yoluydu ucuza üretmek. Günün dayattığı koşullara ayak uydurmaya çalışan, uzun vadeli planlardan yoksun bir sanayileşme başladı Türkiye genelinde.

Dilovası sahip olduğu stratejik konumundan ötürü bu gelişimin en önemli merkezlerinden biri oldu.

Körfez'de yer alan, Gebze'ye bağlı bu küçük belde 30 sene içerisinde geçimini topraklarından sağlayamayan kitlelerin zorunlu göçü ile 30.000 nüfuslu bir beldeye dönüşürken, 170'i aşkın fabrikası, Ortadoğu'ya ve Anadolu'ya gelen malların indirildiği limanlarıyla Türkiye ekonomisi için önemli bir artı değer durumuna geldi.

Ancak rekabet edebilmenin tek yolu olan ucuza üretim için, beldeye kurulmuş olan ağır sanayinin canlıların yaşamını korumayla ilgili hiçbir standardı uygulamayışı, insana ve doğaya büyük tahribatlara yol açan çalışma sistemi, işçilerin düşük ücretlerle çalıştırılması, devlet ve dolayısıyla Türk toplumu tarafından görmezden gelindi.

Bu yolla sanayi gelişmeye devam edip, ekonominin büyümesine imkan sağlarken, bu büyümeden belde ve beldede yaşayan insanlar herhangi bir fayda göremediler.

Sanayinin büyümesi sırasında geçici işlerde çalışan bu göçmenler, zaman içerisinde işçilerin, sendikalaşma hakkından ve dolayısıyla iş güvencesinden yoksun bırakan taşeron sistemi aracılığıyla sağlanmasıyla beraber beldedeki iş imkanlarından faydalanamaz oldular.

Durmadan büyümekte olan sanayi sınırlarının kurulan yaşama alanlarına kadar dayanması ise sanayi tarafından bu insanların bir engel olarak görülmesine neden oldu.

Şehirlerimizde yalnızca kattığı artı değerin gözlemlenebildiği bu üretimin yanı başında, kalkınmanın bedelini sağlıkları ve yaşamlarıyla ödemekte olan Dilovası halkı ve taşeron işçiler, onurları, aileleri için hayatta kalma savaşını devam ettirmekteler.(BG/EÜ)

Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Sabah 7 treniyle işlerine doğru yol almakta olan işçiler. Dilovası'ndaki yoğun sanayileşmeye rağmen 2.000 e yakın insan çevre beldelerde çalışmakta. Adapazarı Ekspresi, İzmit, 2006.

Sağlıklı ve ilköğretim mezunu olmasına rağmen işsiz olan babalarının okutmakta zorlandığı çocuklar. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Diliskelesi halı sahası, Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

4 senelik emeği karşılığında yalnızca 100 lira kazanabildiği sanayide çalışmasını direten ailesine isyan edip, evden, okuldan, askerden kaçarak inşaatlarda yaşamakta olan madde bağımlısı bir genç. Diliskelesi, Gebze, İzmit, 2006.

Sanayi bölgesinde bulunan demir-çeliği çalıp tekrar sanayiye satarak ek gelir elde etmeye çalışan Dilovalı bir çocuk. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

8 sene önce kocası ve oğluyla beraber göç ettikleri Dilovası'nda, kocası iş kazası sonucu sakat kalıp çalışamaz hale geldikten sonra aileyi temizlik işinden kazandığı parayla geçindirmeye çalışan bir kadın. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006.

Sanayinin sahil boyunca ve denize doğru sürekli büyümekte olan inşaat alanı. Diliskelesi, Gebze, İzmit, 2006.

Demir işleme atölyesi, Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Taşeron bir firmanın yatakhanesi. İşçi alımında taşeron sistemi, işçileri sendikal haklar ve iş güvencesinden yoksun bırakmaka. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Belde merkezinde bir çay ocağı, Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Belde dışında çalışan ve yalnızca Pazar günlerini evinde geçirebilen Karadenizli bir tır şoförü. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006.

Beldede bulunan konutların inşaatları çoğunlukla yarım bırakılmış durumda. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006.

Beldenin ana caddelerinden biri. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Demir-çeliğin eritilmesinden ortaya çıkan duman, herhangi bir baca sisteminden geçirilmeksizin, içerdiği zehirli gazlar ve uçucu parçacıklarla beraber havaya verilmekte. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Boş bir dükkan, Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Dilovası Çok Programlı Lisesi, Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Evin duvarında asılı fotoğra ailenin dilovasına göç etmeden evvel yaşadıkları köylerinde çekilmiş. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Mola sırasında dinlenmekte olan işçiler. Dilovası, Gebze, İzmit, 2006

Dilovası mezarlığı, Dilovası, Gebze, İzmit, 2006