*Tirkiya nivîsa Nûpelda Akkişê:
Çocukluk, hayatımızın en önemli ve en güzel dönemidir. Ama ne yazık ki çocuklar şu anda asla mutlu olamıyor. Hayalleri, duyguları ve düşünceleri ellerinden alınıyor. Bu büyük bir haksızlıktır. Bazı çocuklar ekonomik imkansızlıklar yüzünden oyuncak alamıyorlar. Çocuk hakları nerede? Herkes kendine bu soruyu sormalı.
Anadilde eğitim bunun en büyük örneği. Her çocuk anadilinde eğitim göremiyor. Ne yazık ki yabancı bir dilde eğitim görüyorlar. Bizi insan yapan, bizi biz yapan dilimizdir! Ama çocuklar zorla kendi gerçekliklerinden koparılıyor. "Kız çocukları" konusunda birkaç söz söylemek istiyorum; Kız oldukları için daha çok haksızlığa uğruyorlar. Ama neden? İktidarın kirli zihniyeti yüzünden. Maalesef milyonlarca kız çocuğu öldürülüyor.
Çocuk hakları nerede? Ben göremiyorum! Hadi söyleyin nerde çocuk hakları? Hayır, yok. Ama bunu kabul etmemeli ve çocuk haklarını savunmalıyız. Çocukların hayalleri sonsuz bir nehir gibidir. O hayallere sahip çıkmamız lazım.
17 yaşındayım ama yüreğimde hâlâ o çocukluk ruhu var. Sizin yüreğinizde de olduğuna inanıyorum. Çünkü o ruh asla ölmez ve asla ölmemeli.
Yazar
Nüpelda Akkış
(NA/NÖ/AY)
