Elina, patron Jacobonun 18 Aralık 2001de yani Fernando De La Rua hükümetinin düşüşünden üç gün önce Brukman tekstil fabrikasını terk etmesinden bu yana mücadeleyi örgütleyenler arasında tıpkı daha önce Bianet için görüştüğümüz Yuri gibi.
Elia "öncesini bütün dünya biliyor" diyor. Öncesi... Brukmanın isçiler tarafından çalıştırılmaya başlanması, 21 Nisan 2003de polisin bir gece operasyonuyla işçileri fabrikadan çıkarması ve de fabrikanın 15 metre ilerisinde kurulan grev çadırının kurulması. Öncesinde, Brukman işçileri patronsuz fabrikanın çalışmayacağını düşünüyorlardı, öncesinde işçiler yalnızca "çalışıyorlardı," birbirlerini tanımadan, birbirlerini görmeden. Yuri, daha sonrasını şöyle anlatıyor: "Bir gece fabrikaya girdik, makineler bakımsızdı, para yoktu, patronun alacaklıları kapıya dayanmıştı, ama çalışacağımıza inandık."
Brukman işçileri, çalışmaya başladılar, birbirlerini tanıyarak, birbirlerini görerek. Yalnızca işte çalışmadılar. Rosa Luxemburg atölyesinde tiyatro çalıştılar, kreş açtılar, ücretler yeniden düzenlendi, kendilerini ziyarete gelen Asamblae Barrio (Buenos Aires"te hemen hemen her mahallede kurulu olan dayanışma örgütü) üyeleriyle siyaset tartıştılar.
Bugün Brukman yarın bütün fabrikalar
2001"deki ekonomik krizin ardından Arjantin siyaset literatürüne "recuperaccion" (Geri alma" kavramı yerleşti. Brukman, Zanon basta olmak üzere 158 fabrika işçiler tarafından çalıştırılmaya başladı. Başlangıçta her şey "ekonomik" sebeplere dayanıyordu, patronlarının terk ettiği fabrikalarda kısa zamanda "patronsuz üretim"(sin patrones) başladı, "ekonomik" sebeplerle başlayan arayış, kısa zamanda politik bir tavır alışa dönüştü. Belki de bu sonuçtan dolayı Naomi Klein gibi birçok entelektüel geri alınmış" fabrikalardaki gelişmeleri izlemek için Arjantin"e geldi.
Elia, 18 Aralıktan önce işten çıkarılmasına rağmen arkadaşlarını yalnız bırakmayan Lidia ve Yuri fabrikanın önünde gazetecilere poz veriyor, yanlarında hükümet yetkilileri. Hükümet 31 Aralık gecesi, bir suredir ihtilaflı olan Brukman fabrikasının isçiler tarafından bir kooperatif şeklinde çalıştırılabileceği yönünde karar verdi. Bu karar, hükümete göre, ekonomik krizden bir çıkış çağrısı, Başkan Nestor Kirchner açısından da "halkın desteğini kazanmak" anlamına geliyordu. Aynı günlerde Kirchner, La Matanzada Piquterosları ziyaret ederek, "sosyal yardımlar" konusunda açıklamalar yaptı. Peki, Brukmanın "geri alınışı" hükümetin inisiyatifiyle mi gerçekleşti?
Yuri "hayır, hükümet 21 Nisan"·da gerçek yüzünü gösterdi, mücadelemiz karşısında yapacak şeyleri kalmamıştı," diyerek cevaplıyor sorumuzu. Nidia, Kirchner"in "yılbaşından önce yoksul ailelere cam ağacı verileceği sözünü hatırlatarak, "Papa Kirchner (Noel Baba) bize hediye verdiğini sanıyor ama bugün Brukmanda yarın başka fabrikalarda patronsuz üretim yapılacağını herkes görecek," diyerek, Yuriye destek veriyor.
Brukmanın adı değişti, fabrikanın kapısında "Bienvenidos Cooperativo 18 Diciembre, ex Brukman" (Eski Brukman yeni 18 Aralik Kooperatifine hoş geldiniz) yazıyor. Şimdilik bu yazı bir pankartın üzerinde ama bu kimsenin umurunda değil, Brukmanın kime ait olduğunu bütün dünya biliyor artık. Brukmanda gece oluyor, fabrika Noel tatili olduğu için kapalı, Noelden sonra bambaşka bir şekilde açılacak, caddedeki kazı ise üç aydır sürüyor. Hükümet caddedeki kazı çalışması gibi ağır aksak ilerlerken Brukmanda bir tarih yazılıyor. (NK/EK)
