Cumartesi Anneleri/İnsanları Galatasaray Medyanı’ndaki 523. buluşmalarında , 1 Nisan 1996’da kaybedilen Talat Türkoğlu’nun ablası Münibe Türkoğlu’nun konuşmasını yayınlıyoruz.
Umutlarımızı yitirmiş olsak da aramaya devam edeceğiz. Talat Türkoğlu dosyasındaki cezasızlık son bulsun. Talat Türkoğlu Edirne Sosyalist İşçi Partisiil yöneticisiydi. Siyasi kimliği nedeniyle gözaltına alındı, işkence gördü, hapsedildi, en sonunda da kaybedildi.
Bu ülkede binlerce insanı gözaltında kaybettiler. Kayıp ailelerini, kayıplarının akıbetini öğrenememenin sonsuz işkencesine mahkum ettiler. Yalnızca onları değil, biz aileleri de acılar içinde bıraktılar.
Failler yargılanmalı, korunmamalı.
Gizlendiler.
Bizlerden unutmamızı istediler. Unutmayacağız, unutturmayacağız. Devlet aldı yakınlarımızı, isterse verecek. Ta ki verene kadar biz alanlarda haykıracağız.
Bu bir insanlık ayıbı. Ne çok kayıp verdik. Ne çok haksızlığa uğradık. “Kaybedenlere dokunun” dedik, olmadı. Asıl kayıp olan, gözü yaşlı anaları görmezden gelenlerin vicdanıdır.
Onları unutturmaya çalışsalar da, hafızalardan silmek isteseler de olmayacak. Yine çıktık meydana. Onlar ne derse desin unutmadık, unutturmayacağız.
Ölmek bu ülke insanı için çok mu alışıldık. Ölümlerden utanıyorum, insanlığımdan utanıyorum. Çünkü bunu insanca düşünemiyorum.
Talat Türkoğlu’nu sağ bulamayacağımızı biliyorum. Ama “ne yaptınız” bilmek istiyorum, yanıt istiyorum.
Keşke ölüler gibi acılarımızı da gömebilseydik, ama biz cenazelerimizi gömemedik.
Gözaltında kaybedilmenin suç olarak tanımlanmasını ve gözaltında kaybetme suçunun diğer insanlık suçları gibi cezasızlığa uğramamasını istiyorum.
İyi ki varsınız. (EA)
