İspanya: Devletin Sorumlu Olduğu Bakım Hizmeti Vatandaşlık Hakkı

Franco rejiminden sonra kadınların işgücüne katılımı çok hızla yükseldi, 2008 itibariyle yüzde 50.

Önceki dönemde uzlaştırma politikalarının yokluğu üreme oranlarının düşmesine yol açtı, kadınlar çocuk doğurmaya işgücüne katılmanın önünde bir engel olarak görüyor. Bu da uzlaştırma politikalarının hızla gelişmesinde önemli bir rol oynadı.

AB üyelik süreci aile ve iş yaşamının uzlaştırılması için yasal ve kurumsal düzenlemeler yapılmasında çok etkili oluyor.

Annelik izni: 16 Hafta, Babalık izni 15 gün, ebeveyn izni (ücretsiz) üç yıl.

Yerel yönetimler uzlaştırma politikaları ve mekanizmalarının gelişmesinde önemli rol oynuyor (bakım hizmetleri sağlanması, babalık izni teşviki vs)

1999'da çıkartılan Uzlaştırma Yasası hem kadınların işgücüne eşit katılımını arttırmaya, hem de kadın ve erkek işçiler arasında eşitlik sağlamaya yönelik.

2004'te yürürlüğe giren kadına karşı şiddet yasası da uzlaştırma politikalarının gelişmesine katkıda bulunuyor.

2006'de yürürlüğe giren Bakım Yasası ise bakım hizmetlerini "vatandaşlık hakkı" olarak tanımlayan bir dönüm noktası, ve devleti bu hizmetlerden yükümlü kılıyor.

İspanya özelinde bakıldığında: hızla yürürlüğe girebilen yasal düzenlemeler, AB uyum süreci, düşük doğurganlık oranları aile ve iş yaşamını uzlaştırma politikalarının gelişimini hızlandırmış.

Farklı özerk toplulukların olması olumlu bir unsur oluşturuyor, yerel yönetimler uzlaştırma politkaları geliştiriyor.

Bu hızlı gelişmelere rağmen, henüz yeni düzenleme ve mekanizmaların başarısından söz etmek için erken; hala erkeklerin ve devletin bakım sorumluluğunu dönüştürmeye yönelik düzenlemeler gerekiyor. (EZÖ)

* Bu haber Kadının İnsan Hakları-Yeni Çözümler Derneği (KİH-YÇ) ve Kadın Emeği ve İstihdamı Girişimi Platformu (KEİG) ortaklığında gerçekleştirilen "İstihdamda Toplumsal Cinsiyet Eşitliğine Doğru: İş ve Aile Yaşamını Uzlaştırma Politikaları" Konferansı dosyasından birebir alıntılanmıştır.