Iraklı İsmaile Söyleyemediklerim

İsmail Abbas'ın 8 Nisan tarihli Radikal'deki fotoğrafını görünce ilk düşündüğüm, "Bu çocuğun acıları hiç bitmeyecek!" oldu.

Haberi okuyunca ise paniğe kapıldım; çünkü "Ellerim olmazsa intihar edeceğim!" diyor.

12 yaşında ailesini ve ellerini bir füze saldırısında kaybetmiş.

Yaptığımız her şeye rağmen durduramadık bu savaşı. Belki elimizden daha fazlası gelebilirdi, bilemedik...

Füzenin Türkiye'den gitme ihtimali

Durduramadığımız için savaşı suçluluk duyuyorum; üstelik evini ve ailesini yok eden füzenin Türkiye'den gitme ihtimali duyduğum utancı daha da arttırıyor.

Küçük İsmail çok acı çekecek.

Önce fiziksel acılar, ailesini kaybetmenin acısını bile bastıracak. Kopan ellerinin yeri aylarca ağrıyacak, vücudundaki yanıkların acısı bazen ağrıları, ağrılar bazen yanık acılarını bastıracak.

Fiziksel acılar geçecek bir gün. Ailesini kaybetmenin acısı da azalacak bitmese bile. Ancak sakat bir insan olarak hayatı boyunca dışlanmanın acısını yaşayacak.

Yanında olup ona, "Bak yaşıyorsun işte. Sevme ve sevilme ihtimalin var en azından!" demek isterdim. Fizikçi Hawking'i anlatırdım. "Herkes Hawking kadar zeki olmak zorunda değil ama, onun gibi ağzını kullanarak bilgisayar kullanabilirsin." derdim.

"Teknoloji ilerledi, bilgisayar mühendisi de olabilirsin, okuyamazsan pazarda satıcılık da yapabilirsin, spiker ya da ressam olabilirsin," derdim

Aklıma başka işler de gelirdi belki konuşurken...

Aşık olursun

"Aşık olursun!" derdim, "Ellerin olmadan mutlu olman mümkün. Ben kaç kişi tanıyorum," derdim.

"Bir daha duymayayım, ellerim olmazsa intihar edeceğim, dediğini!" derdim.

Ellerinin koptuğu yerleri okşardım.

Belki aşık olduğu kişi bile okşamayacak oralarını hiç bir zaman.

Zor iş bu dünyada sakat olmak.

Irak'ta durum nasıl bilmiyorum sakatlar açısından. Türkiye'den daha iyi olduğunu sanmıyorum. Hele bir de savaş ortamı olunca, en azından şu anda daha kötüdür onu biliyorum.

Takma kol bile

Tıp oldukça ilerledi; İsmail'e takma kol takılabilir. Savaş devam etmeseydi ülkesinde... Savaş bitecek bir gün, ama o zaman da başka bir savaşın ortasında bulacak kendini.

Takma kol takılması bile kurtaramayacak İsmail'i acılardan.

Okula gitmek istediğinde, ya okul kabul etmeyecek onu, ya da arkadaşları...

İster okusun, ister hiç okumasın iş bulmakta çok zorlanacak.

Ülkesi savaştan çıktığı için, bulundukları ekonomik kriz yüzünden falan değil, sakat birini işe almak istemeyeceği için insanların çoğunluğu... Ülkemizdeki gibi...

İş bulsun ya da bulmasın, aşık da olacak günün birinde İsmail, eğer elleri olmadığı için intihar etmezse...

Aşık olduğunda dalga geçecekler onunla, yaralıyken çektiği yanıklarının acısını bastıracak sakat olduğu için reddedilmenin acısı...

Hele aşık olduğu kişi savaşlara karşıysa, savaşta insanların sakat kalmasına karşıysa, ama onu elleri olmadığı için reddediyorsa, o güne dek çektiği tüm acıları bastıracak çektiği acı...

İnsanlık hesap soracak!

Radikal'in İnternet baskısında bu haberin altında okurların yorumları var.

Merak ediyorum:

"İnsanlık hesap soracaktır" başlıklı yorumu yazan Refet Eski gibi düşünenler, bu çocuğun ve yüzlercesinin sakat kalmasına öfkelenip büyük laflar edenler, acaba işveren konumundaysalar sakatları işe alıyorlar mı?

Ya da hiç sakat birine aşık olmuşlar mı?

Ya da okulda sakat öğrencilerle arkadaşlık etmişler mi?

Ben en azından bazılarının bunları yapmadığını biliyorum. Büyük laflar ederler ama sakat birini işe almak gibi basit şeyleri yapamaz kimileri.

Ayrımcılıktan söz ederler ama, "Sen hiç sakat birine aşık oldun mu?" diye sorulduğunda, "Estetik diye bir şey var!" der bazıları...

Utanalım insanlığımızdan

Okul çıkışında hep acelesi vardır büyük laf edenlerin, sakat bir arkadaşlarının hızıyla yürüyecek vakitleri olmaz!

Yine okurlardan Metin Senkal'ın "insanlığımdan o kadar utanıyorum ki... " dediği gibi, utanalım insanlığımızdan insanlar öldüğü, yaralandığı için...

Ancak milyonlarca insan evden çıkamıyor, okuyamıyor, iş bulamıyor diye de utanalım.

Belki yeteri kadar çok olursak utananlar ve yeterince utanırsak, belki savaşları da durdururuz, savaş olmasa da insanların sırf sakat olduğu için acı çekmesine de engel oluruz. (NG/NM)

* Fotoğraf (Reuters, afp)