2015’e bir kala Ermeni Soykırımı Anıtı’ndaki anma. Binlerce, belki yüzbinlerce insan sabahın en erken saatlerinden itibaren soykırımda ölenleri anmak için anıta aktı.
Kesin bir sayı söylemek mümkün değil, çünkü farklı yollardan Ermeni Soykırımı Anıtı’na yürüyüş gün boyunca devam etti.
Anıt’ın girişinde inanılmaz bir kalabalık vardı. Her yaştan binlerce insanın onca yolu tırmanarak kayıplarını anması, soykırım hafızasının hala ne kadar güçlü olduğunun bir göstergesiydi.
Anıt yolu boyunca soykırıma dair müzikler yürüyüşe eşlik etti.
Yol boyunca satılan çiçekler Anıt’ın girişinden itibaren soykırım anısına dikilen heykellerin diplerinde, Anıt’ın çevresinde ve hiç sönmeden yanan ateşin etrafındaydı.
Anıt’a yürürken çiçeğimi almayı unuttuğum için yolda tanıştığım Mari bana kendi gülünü hediye etti. Ve sonra da Türkiye’den gelen bu yabancıyla (ben) fotoğraf çektirdi.
Özellikle Diaspora’dan katılım olduğu 24 Nisan’da Diaspora Ermenileri’nin yaşadığı ülkelerin bayrakları taşındı.
Anıt çevresinde slogan atılmadı, yüksek sesle konuşulmadı. Taşınan pankartlarda ise adalet talebi yer aldı. (EA)
* Bu seyahat, Hrant Dink Vakfı tarafından Civilitas Foundation işbirliği ile yürütülen Türkiye-Ermenistan Seyahat Fonu tarafından desteklenmiştir. Türkiye-Ermenistan Seyahat Fonu, Ermenistan-Türkiye Normalleşme Süreci Destek Programı kapsamında Avrupa Birliği tarafından finanse edilmektedir.
