Tv Free Amerika, gönüllü bir kuruluş. Ticari olmayan bu organizasyon, yetişkinlerin ve çocukların daha az televizyon seyrederek daha sağlıklı bir yaşama ve toplum yapısına sahip olmasını amaçlıyor.
Yıllık 400.000 Dolar civarında bütçesiyle bu kuruluş gelirlerinin üçte ikisini bağışlardan ve kendi ürünlerinin satışından elde ediyor. Kuruluşun ilgi çekici iki etkinliği var: Televizyon Kapatma Haftası (Tv-Turnoff Week) ve Az Televizyon Çok Okuma! (More Reading Less Tv) kampanyası.
Az TV daha çok okuma
Bu kampanya için Amerika Birleşik Devletleri (ABD) çapında öğretmenlere dağıtılan bir rehber kitapçık yardımıyla öneriler sunuluyor. Öncelikle sınıflara getirilen eski bir televizyon ile öğrencilere çok fazla televizyon izlemenin zararlarının anlatılması isteniyor. Daha sonra öğrencilere bir meydan okuma öneriliyor.
Öğrenciler bitirdikleri her kitaptan sonra sınıftaki televizyonun üstüne bir kağıt koyuyor. Televizyon tamamen kağıtlarla kaplandığında sıra kutlamaya geliyor!
Çocukların meydan okumaya olan ilgisi ve takım çalışmasına duyabilecekleri hoşnutluktan yararlanılarak yapılan bu etkinlik, okumanın bir angarya değil, neşeli bir seçim olarak tercih edilmesi mantığına dayanıyor.
Pek çok çalışma televizyondan uzaklaşmanın okul başarısını arttırdığını kanıtlıyor. Ulusal Eğitim Gelişimini Takip Kurumu'na göre, çok fazla televizyon seyreden çocuklar kitap okumaya daha az eğilimli.
Her gün bir saat veya daha az televizyon seyreden öğrenciler daha iyi okuma alışkanlığına sahip oluyor.
Televizyon Kapatma Haftası, ABD'de aralarında Amerikan Sağlık Birliği, Ulusal Eğitim Birliği ve Amerikan Pediatristleri'nin de yer aldığı 65'i aşkın kurum destekliyor.
1995'den bu yana 24 milyondan fazla insan bu girişime destek verdi. Anketler çoğu katılımcının bu haftayı daha az ve seçici bir izleme alışkanlığı geliştirmeye bir başlangıç olarak gördüğünü ortaya koyuyor.
ABD'de TV izleme alışkanlığı
Ortalama bir Amerikalı günde 4 saatten fazla TV seyrediyor.
Amerikan evlerinin yüzde 98'inde en az bir TV, yüzde 35'inde iki TV var.
Ortalama bir Amerikalının evinde televizyon günde 7 saat 40 dakika açık.
Amerikalıların yüzde 40'ı akşam yemeğinde TV seyrediyor.
Her dört Amerikalıdan biri haftada en az üç gece TV karşısında uykuya dalıyor.
Çok fazla TV seyrettiğini düşünen Amerikalıların oranı yüzde 49 9. Vcd çaları olan ev oranı yüzde 85.
Kiraya verilen günlük video sayısı Amerika genelinde 6 milyon.
Halk kütüphanelerinde günlük incelenen kitap vs. sayısı 3 milyon.
Ortalama Amerikalılar 1998 verilerine göre günlük vakitlerinin 11.8 saatini medyayla iç içe geçiriyor.
TV eğitimi engelliyor
Bir yaşındaki Amerikalı çocuklar TV karşısında haftada 6 saat geçiriyor.
Amerikan Pediatri Derneği'nin iki ve daha küçük yaştaki çocuklar için tavsiyesi ise 0 saat!
İki-On yedi yaş arası Amerikalı çocuklar haftada ortalama 19 saat 40 dakika TV seyrediyor.
Ebeveynlerin çocuklarla 'anlamlı' konuşmalar için harcadıkları vakit ise haftalık 38.5 dakika.
Haftalık 10 saat ve daha fazla TV izlemek zihni olumsuz etkiliyor.
8-16 yaş arası çocukların oranı yüzde 56'sının odasında TV bulunuyor. Bunlar yüzde 30'u televizyonu sürekli izliyor.
Yaşları 2-7 arasındaki çocukların yüzde 81'i televizyonu yalnız ve denetimsiz izliyor.
Yedi yaşın üzerindeki çocukların yüzde 95'i televizyonu yanlarında ebeveynleri olmaksızın seyrediyor.
Sekiz yaş üzeri çocukların yüzde 61'ine televizyon izlemeyle ilgili bir kural getirilmiyor.
Ailelerin yüzde 73'ü çocuklarına TV izleme kuralı getirmiyor.
Kahve, bar gibi vakit geçirilen yerlerin yüzde 70'inde televizyon izleniyor.
Amerikan gençliği okulda yılda 900 saat geçiriyor. Aynı grup yılda 1023 saati TV karşısında geçiriyor.
Ancak, 12 çocuktan biri, TV izlemeden ailesinden ev ödevi için yardım alıyor.
13-17 yaş arasındaki gençlerin yüzde 25'i Amerikan anayasasının yazıldığı yer sorusuna Philadelphia cevabını veriyor.
4-6 yaş grubundaki çocukların yüzde 54'ü TV seyretmeyi babalarıyla birlikte olmaya tercih ediyor.
Genç yetişkinlerin yüzde 55'i İnternet ya da TV nedeniyle geç yattıklarını söylüyor.
Şiddeti kışkırtıyor
Sıradan Amerikalı gençler 18 yaşına gelinceye dek TV'de 200.000 şiddet içerikli sahne, 16 bin cinayet izliyor.
Genç şiddetinin yüzde 10'u TV'den kaynaklanıyor.
Hollywood yapımcılarından yüzde 80'i TV ile hayattaki şiddetin bağlantısına inanıyor.
Amerikalının yüzde 73'ü film ve TV'nin çocuk suçlarından sorumlu olduğuna inanıyor.
Çocukların yüzde 91'i TV'deki şiddetin kendilerini tedirgin ettiğini ve ürküttüğünü düşünüyor.
On büyük kanalda saat başına düşen şiddet sahnelerinin sayısı 1992'den 1994'e yüzde 41 arttı.
Temalı programların yüzde 4'ü şiddet karşıtı.
TV ve Reklam sektörü
Amerikalı çocuklar bir yılda 20.000 reklam seyrediyor. Bu çocuklar 2 yaşında harcama hakkını kazanıyor.
Bir Amerikalı 65 yaşına kadar 2 milyon reklam seyrediyor.
Reklama dayalı yerel televizyon haberlerinin yayınlanma oranı yüzde 30.
Televizyonda yayınlanan reklamlar için 1999'da 40 milyar dolar harcandı.
Cumartesi sabahları yayını dört saat süren çizgi filmler sırasında 202 abur cubur (junk-food) reklamı yapılıyor.
Haftada 21 saatten fazla televizyon izleyen insanların yetişkinlere özgü şeker hastalığı riski artıyor. Halihazırda başlangıç seviyesinde değil de yetişkin düzeyinde şeker hastalığı taşıyanların oranı yüzde30.
TV'de siyasi manipülasyon
Haziran ayının başından Eylül ayının 13'üne kadar süren 2000 yılındaki Amerikan başkanlık seçimleri kampanyasında 63 milyon dolar reklam için harcandı. Bir önceki senenin başından aynı yılın Ağustos ayı sonuna kadar yayınlanan reklamlar için harcanan para ise 342 milyon dolardan fazla.
Bu reklamlardan yüzde 61'i basılı yayımlandı.
Ulusal Yayıncılar Birliği, televizyon yayıncıları ile yaptığı lobi çalışmaları için, 1996'da 4 milyon dolar harcadı.
Haber bültenlerinde doğal çevre ile ilgili yayınlanan haberlerin 1990'daki sayısı 377'iken 1996'da 113 oldu.
Amerikalıların yüzde 59'u üç ünlü şovmenin ismini biliyor, yüzde 17'si üç dikkat çekici yargılamayı biliyor.
Daha ayrıntılı bilgi için: www.adbusters.org ve www.tvturnoff.org
İstatistiksel Verilerin Dayandığı Kaynaklar:
I. Aile Yaşamı
1) Nielsen Media Research, 2000. 2) ibid. 3) ibid. 4) ibid. 5) ibid. 6)
National Institute on Media and the Family, 1999.
7) Harper.s .Index,. January 1996. 8) Fahey, Valery. .TV by the Numbers..
Health. Dec/Jan, 1992: 35. 9) Nielsen. 10)
Fahey, 1992: 35. 11) ibid. 12) Mediaweek. April 20, 1998: 8.
II. Çocuk
1) Hofferth, Sandra L. .Healthy Environments, Healthy Children.. A Report on the 1997 Panel Study of Income Dynamics, Child Development Supplement. University of Michigan, 1998.
2) American Academy of Pediatrics Policy Statement, August 1999.
3) Nielsen, 2000. 4) American Family Research Council. .Parents Fight .Time Famine. as Economic Pressures Increase.. 1990.
5) US Dept. of Education. .Strong Families, Strong Schools, Building Community Partnerships for Learning.. 1994.
6) Annenberg Public Policy Center. Media in the Home 2000. 2000.
7) ibid.
8) Kaiser Family Foundation. .Kids and Media @ the New Millennium.. 1999. 9) ibid.
10) ibid.
11) US Dept. of Ed., 1994
12) Tashman, Billy. .Sorry Ernie, TV Isn.t Teaching.. New York Times. Nov 12, 1994.
13) Barber, Benjamin. Harper.s. Nov 1993: 41.
14) Nielsen, 2000.
15) Annenberg Public Policy Center, 2000.
16) Harper.s .Index.. Sept 1996.
17) National Constitution Center survey, 1998.
18) ibid.
19) Annenberg Public Policy
Center, 2000.
20) Mango, Jack. .TV in America.. The Official Couch Potato Handbook. Reprinted in Wilson Quarterly. Autumn 1993: 44.
21) National Sleep Foundation, Press Release, March 28, 2000.
III. Şiddet
1) Senate Judiciary Committee Staff Report. .Children, Violence, and the Media.. 1999.
2) American Medical Association. .Physician Guide to Media Violence.. 1996. 3) Senate Judiciary Committee Staff Report.
4) US News and World Report. Apr 8, 1997.
5) USA Today/CNN/Gallop poll, May 1999.
6) MTV national survey. Chicago Tribune. Aug 15,
1993.
7) Budd, Craig, and Steinman. Consuming Environments. Rutgers University Press, 1999.
8)ibid.
9) Senate Judiciary Committee Staff Report.
10) Mediascope. National Television Violence Study. Studio City, CA, 1999.
10) ibid.
IV. Reklam düşkünlüğü ve Oturularak Geçirilen Zamanlar
1) American Academy of Pediatrics. Cited by National Institute on Media and
the Family. .Children and Advertising
FactSheet.. 2000.
2) McNeal, 1992. Cited by National Institute on Media
and the Family, 2000.
3) Clark. .The Want
Makers.: 195. Cited in Marketing Madness by Michael Jacobsen and Laurie
Mazur: 45.
4) Lamay, Craig, and Newton Minow. Abandoned in the Wasteland: Children, Television and the First Amendment. 1995.
5) Rocky Mountain Media Watch. Denver, 1995.
6) Advertising Age. .1999 U.S. Advertising Volume..
Prepared by Robert J. Coen, McCann-
Erickson Worldwide.
7) 7) Schor, Juliet. The Overspent American. Basic
Books, 1998. 8) Center for Science in the Public
Interest report. Washington DC, 1991.
8) Center for Disease Control, 1998.
10) ibid. 11) Harvard School of Public
Health. Cited by Associated Press. June 20, 1999.
11) Cowley, Geoffrey.
.Generation XXL.. Newsweek. Jul 3, 2000.
V. Siyasi Kanaatler
1) Brennan Center-Wisconsin Study. Political Television Advertising. 2000.
2) Annenberg Pubic Policy Institute. .Issu Ads @ APPC.. 2000.
3) ibid.
4) Common Cause. Channeling Influence.
Washington, DC, 1997.
5) ibid.
6) ibid.
7) Center for Media and Public Affairs Factoids.
8) Washington Post Poll, Washington Post, October, 12 1995.
9) ibid. (İŞ/NM)
