Belediye işkolunda çalışan kadınlar, çalışma yaşamında kadınlara ayrımcılık yapıldığını söylüyor. Kadınların işyerinde en çok sorun yaşadığı konu ise yöneticilerin keyfi uygulamaları.
KESK'e bağlı TÜM BEL SEN (Tüm Belediye ve Yerel Yönetim Hizmetleri Emekçileri Sendikası) yerel yönetimlerde çalışan kadınların karşılaştıkları sorunlar, sendikal katılım düzeyleri ve sendikalardan beklentilerine ilişkin bir anket gerçekleştirdi.
Ankete göre, kadın çalışanların toplu iş sözleşmelerinde en önemli taleplerinden biri kreş. Sendika yönetiminde kadınların eksik temsil edilmesinin en önemli nedeninin de kadın çalışanların iş ve aile sorumluluklarına birlikte yüklenmesi olduğunu düşünüyorlar.
Anket sonuçlarından satırbaşları şöyle:
* Kadınların yüzde 26'sı işe almada, yüzde 25’i terfi ve atamalarda, yüzde 10’u hizmetiçi eğitim olanaklarından yararlanmada, yüzde 8’i ücret ve çeşitli ödemelerde, yüzde 3’ü işten çıkarmalarda ayrımcılığa uğradığını ifade ediyor.
* Kadın çalışanları yerel yönetimlerde en çok rahatsız eden cinsiyetçi yaklaşım ya da uygulamalar sırasıyla yöneticilerin erkek olması (yüzde 37), terfi, atama ve hizmet içi eğitim konularındaki erkek yanlılığı (yüzde 32), işyerindeki cinsiyetçi ortam (yüzde 13), işyerinde herhangi bir cinsiyetçi uygulama bulunmadığını düşünenler (yüzde 5).
* Kadın çalışanların işyerinde yaşadığı sorunlar yöneticilerin keyfi tutumları (yüzde 32), işyerinde kreş olmaması (yüzde 17), ücret düzeyinin düşüklüğü (yüzde 17), sendika üyesi olmaktan dolayı baskı görme (yüzde 2), yöneticilerin cins ayrımcı tutumları (yüzde 4), ücretli/ücretsiz doğum izninin kullanılmasındaki zorlukları (yüzde 4), işyerinde cinsel tacizi (yüzde 4) olarak sıralanıyor.
* Belediye işkolunda çalışan kadınların dörtte biri işyerinde cinsel tacize maruz kaldığını dile getiriyor. İşyerinde cinsel taciz davranışları gereksiz fiziki temas ve dokunma (yüzde 5), kadın cinselliği ile ilgili imalı söz, şaka ya da fıkra anlatılması (yüzde 7), kadınların aşağılanması, dalga geçilmesi (yüzde 8), sırnaşma ve uygunsuz teklife (yüzde 2), işyerinde çıplak kadın resmi bulundurulması (yaklaşık yüzde 1), cinsel yaklaşım talebinde bulunulması (yaklaşık yüzde 1), sarkıntılık (yüzde 2) olarak sıralanıyor.
* Belediye işkolundaki kadın emekçilerin yüzde 16’sı iyi anne, iyi eş ve iyi çalışan olma baskısı altında yaşadığını ifade ediyor.
* Kadınların yüzde 30’u kendine zaman ayıramadığını söylüyor.
* Kadınların üçte ikisi, ev içindeki eşitsiz görev ve rol paylaşımından dolayı olumsuz etkilendiğini ifade ediyor.
* Herhangi bir sendikaya üye olan katılımcıların yüzde 22’si üyeliğini aktif üyelik olarak nitelerken, yüzde 78’i pasif üye olduğunu belirtiyor.
* Sendikaya pasif üyelik nedenleri vakitsizlik (yüzde 23), çocuk bakımı ve ev işleri (yüzde 13), eşin ve ailenin desteklememesi (yüzde 3), çevreden eleştiri alma (yüzde 1), sendikal faaliyetlere katılan kadınların az olmasından dolayı yalnızlık hissetme (yüzde 4), kendini yakın bulmama (yüzde 15), sendika yönetimini beğenmeme (yüzde 10), toplantı ve çalışmaların saatlerinin uygun olmaması (yüzde 11) olarak sıralanıyor.
* Katılımcıların beşte biri sendikalarının imzaladığı toplu sözleşmelerde kadınlarla ilgili madde ve/veya taleplerin bulunduğunu belirtirken beşte biri de bulunmadığı söylüyor. Kadınların yarısı ise bu sorunun yanıtını bilmediğini ifade ediyor.
* Sendika üyesi kadınların toplu iş sözleşmelerinden talepleri kreş (yüzde 34), sosyal haklar ve hizmetler (yüzde 16), ücretli doğum izninin arttırılması (yüzde 8), doğum sonrasında çalışma sürelerinin kısaltılması ve esnetilmesi (yüzde 7), cinsiyet ayrımcılığıyla mücadele (yüzde 4), terfi ve atamalarda cinsiyet ayrımcılığına son verilmesi (yüzde 4) olarak sıralanıyor.
* Sendika yönetiminde kadınların eksik temsil edilmesinin nedenleri kadın çalışanların iş ve aile sorumluluklarına birlikte yüklenmesi(yüzde 42), kadın üyelerin yönetime girme konusundaki çekimser tutumları(yüzde 29), erkek üyelerin aile sorumluluklarının paylaşımı konusundaki isteksizliği (yüzde 9), kadın çalışanların sendika yönetimine/erkek egemen yapılara yabancılaşması (yüzde 9), kadınların engellenmesi ve önünün kesilmesi (yüzde 7) olarak görülüyor.
* Kadın üyelerin bütünleşme için sendikadan beklentileri ise kadın çalışanların taleplerinin sendikanın öncelikleri arasına girmesi (yüzde 23), kadın çalışanların üyelikleri oranında yönetimde temsil edilmesi (yüzde 18), üyelerin karar süreçlerine katılımı (yüzde 14), sendikanın aile sorumlulukları konusunda eşitlik politikaları geliştirmesi (yüzde 14) olarak sıralanıyor. (ÇT)
