Askeri Değil, Siyasal Çözüm
Eski prezervatif işe yarar mı?
Pakistan'ın, Amerika'nın Afganistan'a girmesinde prezervatif işlevi gördüğünü söyleyen General 'Biz amaçlarımıza hizmet ettik ama, onlar bizim sadece tuvalet temizleyebileceğimize inandılar' dedi. Eski prezervatif bir kez daha kullanılmak için atıldığı yerden alınabilir, ama işe yarar mı? "Terörizm karşıtı koalisyon" Pakistan Ordusunun desteğine ihtiyaç duyuyor, fakat General Müşerref çok ihtiyatlı olmak zorunda. Washington'a fazla bağlılık, Pakistan'da bir iç savaşa ve güvenlik güçleri arasında saflaşmalara neden olabilir. Son 20 yılda bir hayli değişiklik olduysa da tarihin istihzası artıyor .
Pakistan'da İslamcılık, gücünü kamuoyu desteğinden çok, devlet himayesinden sağlıyor. Kökten dinciliğin etkinliği 11 yıllık egemenliği boyunca Washington'dan Londra'ya kadar Batının tam desteğini kazanmış olan eski diktatör General Ziyaül Hak'ın mirası.
1977-89 arasındaki askeri yönetim döneminde Pakistan Suudi rejimin finanse ettiği medrese ağlarıyla örüldü.
Daha sonra Mücahit olarak savaşmak üzere Afganistan'a gönderilen çocuklara akıllarından bütün kuşkuları çıkarmaları öğretildi. Tek hakikat, ilahi hakikattı. İmam'a karşı gelmek Allah'a karşı gelmekti. Medreselerin tek hedefi vardı; kasvetli bir islami kozmopolitizm adına köklerinden koparılmış radikal islamcı militanlar üretmek. İlk öğrendikleri Cihad için gereken Urdu Alfabesiydi . Top için "tay", Kalaşnikof için "kaaf" ve kan için "khay" demeyi öğrendiler.
2500 medresenin dini liderlerinin oluruyla, ölmeye ve öldürmeye aday 225 000 kişilik bir radikal İslamcı güç oluşturuldu. Pakistan Ordusunca sınıra sevk edilen bu grup, "gerçek müslüman" olarak görülmeyen diğer müslümanlarla çatışmaya sokuldu. Taliban inancı , Suudi Arabistan'daki hakim öğreti olan Vahabilikten esinlenen oldukça mezhepçi bir özelliğe sahip ve Afgan Mollalarının taassubunun Hazreti Muhammed'in saygınlığına zarar verdiğini düşünen Sünni din adamları ve Şii ilahiyatçılarca kınanıyor .
Taliban, Kabil'i abartılı dinsel coşkuyla değil, Pakistan Ordusundan gelen "gönüllü" komutanlar ve teçhizatla zaptediyor. İslamabad tıkacı çıkartmaya karar verirse, Taliban defedilebilir, ancak ciddi sorunları arkasında bırakarak.
Kabil'de olası bir zafer sadece Pakistan Ordusunun başarısıyla birlikte hesaba katılabilir. Eski Birleşik Devletler Dış İşleri Bakanı ve bugünün düzey strateji uzmanlarından Zbigniew Brzezinski ise, inadını sürdürüyor. Öfkeyle soruyor Brzezinski :
"Dünya tarihine bakışta daha önemli olan hangisiydi, Taliban mı? Yoksa Sovyet İmparatorluğu'nun düşüşü mü? Sorun yaratan birkaç Müslüman mı? Yoksa Orta Avrupa'nın kurtuluşu ve Soğuk Savaşın sonu mu ?"
Eğer, hızla ve şiddetle sürdürülüp bitirilmesi umulan savaşı Holywood yönetecekse, Amerikan Sezarına Pakistan Lejyonunda ısrar etmemesi en iyi tavsiye olacaktır. Sonuçlar korkunç olabilir : Daha çok bireysel terörizmi körükleyecek ve daha yoğun şiddet üretecek acımasız ve şiddetli bir iç savaş .
İslamabad Afganistan'a askeri seferi engellemek için her şeyi yapacaktır. Pakistan askerleri, pilotları ve subayları tek bir şey için Kabil, Bagram ve diğer karargahlardadırlar: Kendi düzenleri. Düzenleri bu sefer ne olacaktır ve gelenlere itaat edecekler midir? Çok büyük olasılıkla Osama Bin Laden büyük davanın çıkarları doğrultusunda kurban edilecek ve bedeni ölü ya da diri, Washington'daki eski işverenine teslim edilecek. Peki bu yeterli olacak mı?
"Çifte Standarda alışın"
Tek gerçekçi çözüm siyasi. Bu hoşnutsuzluğun nedenlerinin ortadan kaldırılması gerekiyor. Bu fanatizmi besleyen çaresizlik ve Washington'un Ortadoğu ve başka bölgelerdeki politikalarının bir sonucu.
Washington yönetimi, köşe yazarları ve sadık uşakları arasındaki Ortodoks safsata, Tony Blair'in Dış İlişkiler özel yardımcısı eski diplomat Robert Cooper tarafından temsil ediliyor. Cooper açıkça " Çifte standarda alışmamız gerekiyor," diye yazıyor. Bu iki yüzlülüğün temel kuralı "biz düşmanlarımızın suçlarını cezalandırıp dostlarımızınkini ödüllendireceğiz"dir. Bu hiç değilse cezadan bağışık kılınmaya tercih edilebilir mi?
Yanıt basit: Suç sözüm ona cezasız kalmamış ama, cezayı uygulayanlarca yeniden üretilmiş olur. Körfez ve Balkan Savaşları , ayrıcalıklı bir açık gözlülükle fotokopi edilmiş ahlaki açık çek örnekleridir . İsrail, Birleşmiş Milletler yönergelerini cezalandırılma korkusu olmaksızın hiçe sayabilir, Hindistan'da Keşmir de zorbalık yapabilir, Rusya Grozni'yi imha edebilir, öte yandan Irak cezalandırılmaya ve acı çekmeye devam edebilir, Filistin de...
Cooper devam ediyor: "Post-modern devletlere tavsiye: Modernlik öncesi güç kullanımının hayatın bir gerçeği olacağını kabul edin . Bu tür müdahaleler sorunları çözmeyebilir, ama vicdanları rahatlatabilir. Ve bu yüzden mutlaka daha beter sayılması gerekmez. Bu durumu New York ve Washington'da sağ kalanlara açıklamaya çalışın."
"Cinnetin kollarında"
ABD kendini cinnetin kollarına bırakıyor. İdeologları varolan durumu "medeniyete bir saldırı" olarak tanımlıyorlar. Ancak kanlı bir intikam peşinde koşan bir medeniyet, ne türden bir medeniyet olabilir?
Son 60 yıl boyunca, ABD çeşitli ülkelerde ne kadar demokrat lideri iktidardan düşürmüşse , üç kıtada o kadar ülkeyi bombalamış, Japon sivillere karşı nükleer silahlar kullanmış ama, hiçbir zaman kendi kentlerinin saldırıya maruz kalacağını aklına getirmemiş ve neler hissedebileceğini bilememiştir.
Şimdi farkına vardılar, ABD hükümetinin kurbanlarına birilerinin bugüne kadar yapa geldiği gibi, birisi saldırının kurbanları ve yakınlarına, bizim yürekten şefkatimizi sunabilir. Ancak bir şekilde kabul etmemiz istenmektedir ki, bir Amerikalının hayatı bir Ruandalı'nın, bir Yugoslav'ın, bir Vietnamlının, bir Korelinin, bir Japon'un, bir Filistinlininkinden daha değerlidir... Kabul edilemez olan da budur. (NU)
