Apê Musa 100 Yaşında

Görsel: Yeni Yaşam

Öldürülen gazeteci Apê Musa’nın 100. yaş gününde gazeteci Hüseyin Aykol ve Apê Musa'nın oğlu Dicle Anter Yeni Yaşam için yazdı.

TIKLAYIN - Musa Anter Cinayeti

"Kürt Medyası'nın ikinci kuşağını tek başına temsil ediyor"

1992’da Diyarbakır’da katledilen Musa Anter’i bugün iki yaşına basan Yeni Yaşam Gazetesi’nde anlatan Aykol’un, “Apê Musa 100 yaşında!” başlıklı yazısının bir kısmı şöyle: 

“Kürt basınının kurucuları Bedirxan Ailesi’nden sonra, “bu hususta birkaç isim daha sayın” dense, ilk akla gelen kişi herhalde Musa Anter’dir. Apê Musa, Kürt medyasının ikinci kuşağını neredeyse tek başına temsil etmekte. Üçüncü kuşağı ve dolayısıyla Musa Anter’in yerini doldurmaya çalışan bizler ise binlerce insanız. Apê Musa kuşağının yerini doldurabilmek için binlerce gazeteci gece-gündüz demeden ve canımız pahasına çalışıyoruz.

“2020, yıllar sonra pek iyi hatırlanmayacak herhalde. Mikroskopik bir virüsün kapitalizmin fevkindeki insanlığı tir tir titrettiği bir yıl olarak korkuyla anılacak. Ancak bizler için, biz Kürt basınının emekçileri ve Kürt halkının herhalde tümü için kutlu bir yıl; çünkü bu yıl, Apê Musa 100 yaşına bastı! Size kim derse ki, Musa Anter, 1992 yılında öldürüldü; yalan, koca bir yalandır o! Apê Musa, yaşıyor ve Apê Musa, bu yıl 100 yaşına bastı…”

TIKLAYIN – Hüseyin Aykol’un yazısının tamamını okuyun

Oooooooooooo yabo!

Musa Anter’in oğlu Dicle Anter de Yeni Yaşam’da “Oooooooooooo yabo” diye seslendi babasına.  Dicle Anter’in yazısının bir kısmı şöyle:

“Kürdistan köylerinde yaşayanlar bu çağrıyı çok iyi bilirler. Acaba halen söyleniyor mu? Çocukluğumda Stilîlê ile Ziving arasında dağdan çok gidip gelirdik ve Ziving’e yaklaşınca “ooooooo gûndîno” diye bağırır, hatta “ez pir tî me”  diye eklerdim. Kuyumuz yağmur sularıyla biriken, içinde kırmızı kurtçuklar olan ve tülbentle süzerek içtiğimiz suydu…

Oysa bu çağrıyı babam için yapmak isterdim. Oysa her yerde olduğu gibi köyde de onunla doyasıya yaşayamadık. O’nun bir yazısının başlığı gibiydik. “Ama ne ileri yurt” bizimkisi de “ama ne beraberlik!” İşte en çok özlediğim. O kadar çok beraber yaşıyorum ki, bunları düşündükçe rüyalarım da çoğalıyor…”

TIKLAYIN – Dicle Anter’in yazısının tamamını okuyun

(EMK)