Türkiyeli çocuklar, ülkede nükleer santral kurma sevdası yüzünden böyle bir riskle yaşamaya mecbur olmasın.
Nükleerden vazgeçilsin!
1986'da Ukrayna'daki kazanın sonuçlarına karşın, 17 Ocak'ta görüşülen "Nükleer Güç Santrallerinin Kurulması Ve İşletilmesi İle Enerji Satışına İlişkin Kanun Tasarısı", sivil toplum örgütlerinin (STK) karşı çıkışına rağmen TBMM Çevre Komisyonu toplantısında kabul edildi.
Adalet ve Kalkınma Partili (AKP) Komisyon üyeleri "Dünya zehirleniyor, biraz da biz zehirlenelim" dediler.
Hafta sonu (21 Nisan) Heinrich Böll Stiftung Derneği' nin Tütün Deposu'nda düzenlediği "Çernobil Sonuçları Türkiye ve Avrupa politikaları için bir model mi?" konferansında gazeteci Maryann de Leo'nun "Çernobil Kalbi" belgeseli gösterildi.
Film, tahliye alanına yapılan bir yolculukla, Çernobil Nükleer Enerji Santrali'ne arabayla giderken başlıyor.
Film radyasyonun ülkedeki hastaneler, kanser merkezleri, yetimhaneler ve çocukların yaşadıkları veya hastalık sebebiyle tedavi gördükleri akıl hastaneleri üzerindeki etkilerini çarpıcı bir biçimde aktarıyor.
Yetişkinler de kaza sırasında sezyuma maruz kalmışlar, ancak etkiler en ağır biçimde çocukların bedenlerinde görülüyor. Hastane ya da bakımevlerindeki birçok çocuğun artık müdahale edilemez boyutlarda tümörü var.
"Sevdiğimizi hissediyorlardır umarız"
Hızla ölüme doğru gidiyorlar. Çernobil Çocukları Projesi görevlilerinin bazen tek yapabildikleri çocukların başını okşamak. Görevliler, "Onları sevdiğimizi hissediyorlardır, umarız" diyorlar.
Belarus'ta Gomel Kenti Doğum Hastanesi'nde çocukların yalnızca yüzde 15'i ya da 20'si sağlıklı doğuyor. Sağlıklı doğanların bir kısmıysa doğduktan sonra hastalanabiliyor.
"Ağlamıyorlar, donmuş gibiler"
Bu film, bu tür felaketleri konu alan belgesellerden çok farklı. Durumlarından habersiz hasta çocuklar, Çernobil Çocukları Projesi görevlileri, hasta bakıcılar, doktorlar ve anne babalar, hepsi zamanın bir yerinde donmuş gibiler. Ağlamıyorlar. Üzerlerinde korkunç felaketlerin mağdurlarından farklı bir hava var.
Bu kazanın 21. yıldönümü, 26 Nisan'da. 23 Nisan'dan üç gün sonra.
Hükümetin çocuklara verebileceği en güzel çocuk bayramı hediyesi nükleer santral inadından vazgeçmek olabilir.
Maryann De Leo
Maryann De Leo, 1991 yılından beri Belaruslu çocuklara insani yardımda bulunan, İrlanda merkezli "Çernobil Çocukları Projesi" örgütüyle beraber Belarus'u başından sonuna kadar gezdi. Bir çocuk hastanesinde Dr. Nick Novick adlı ABD'li kalp cerrahını ve örgütü "Uluslararası Çocuk Kalbi Vakfı"nı 13 kalp ameliyatı boyunca izledi. Film 2004 yılında En İyi Kısa Belgesel Dalı'nda Oscar ödülü kazandı. (NZ/TK)
