zaporijya notları etiketli haberler

Gerçek şu ki, halkın temel derdi yaşamak ve hayatta kalmak. En başından beri bu savaşı hiçbir zaman kendi savaşları olarak görmediler ve hâlâ da görmüyorlar. Savaşın tüm şiddetine rağmen barış umutlarını korumaya devam ediyorlar.

Son yaşadıklarım ve gördüklerim bana başka bir şeyi daha düşündürdü. O da, Nazım Hikmet’in şiir dizelerine yansıyan şu düşüncenin ne kadar haklı olduğudur: “Suçun büyüğü sende demeye dilim varmıyor ama suçun büyüğü sende be kardeşim” diyor ya. Evet, aynen öyle.

Geçen gün olduğu gibi belki yoğun bir otomatik silah sesleri duyacağım. Sonrasında hangi evin üzerine düşerse o dron o evin çatısını uçuracak. Belki yakınlarda olduğu gibi evde yangın çıkacak.

Köyde yapılan tarım, elektrik enerjisine bağlı olduğundan yaşananlar herkesi derinden etkiledi. Olanağı olanlar jeneratörlerini çalıştırmaya başladılar. Köyü aldı bir jeneratör gürültüsü ki demeyin gitsin.

16 saat süren Odessa-Zaporijya tren yolculuğundan sonra garda indiğimde siren sesleri ile karşılandım. İnsanlara sığınaklara inmeleri anons ediliyordu. Bu tür anonsların artık rutin hale geldiğini bildiğim için çıkış yoluna devam ettim.

Şimdiden belli ki binlerce işçinin yaşadığı kentte bu 1 Mayıs da geniş kitleler tarafından mangal partilerinin yapıldığı, savaş ortamında ne kadar eğlenilir o meçhul ama eğlenilecek bir gün olarak kutlanacak.

Artık burada Rusya ile Ukrayna arasında bir barış anlaşması ya da görüşmesi yapılacağına ilişkin hiçbir umut yok.

Yaşadığım yerleşim yeri ve çevresindeki yakın köylerden bu savaşta hayatını kaybeden çoğu gencecik 22 asker var. Anneler kaybettikleri evlatlarının fotoğraflarını öperek, onlara sarılarak gözyaşı döküyorlar.