Heidi Korkmaz etiketli haberler

Yabancı adımlarıma, yabani bir kedi gibi bakan köyümün, gübre kokan yokuşunu çıkıyorum. En tepede ”Jare” dediğimiz ıssız mezarlıktan yükselen meşelerin yeşili.

Kim bilir, belki de seninle konuşma ihtiyacımı onlarla konuşarak telafi ediyorum...

Evin yolunu tutarken, tekrar Orman'ın kulağına fısıldadıklarını düşünür: "Olanı olduğu gibi kabul et..." Sanki, her bir kelimenin kendine özgü bir enerjisi vardır.

Önünde oturan gazeteciyi başından sandaletlerine kadar inceledi derinlere çökmüş kederli ve yorgun gözleriyle. En son defter ve kalemde sabit kaldı gözleri.

Ciranlar suspustur hala. Oturdukları o yerde mezarlık sessizliği var şimdi. Söylenecek söz kalmamıştır artık. Emina suçluluk duygusuyla kalkar yerinden. Orada oturması anlamsızlaşmıştır. “Qatır ve to” (hoşçakal) der Bese'ye ve tokat yemiş gibi evine doğru ağır ağır ilerler.