Anneannem etiketli haberler

Çağan Irmak'ın Dedemin İnsanları, çocukluğundan beri aklını mübadeleyi takmış olan beni epey kıskandırdı, bir yandan da sonunda Pandora'nın Kutusu'nun iyi ve sevimli bir yerden de olsa açılmasına sevindirdi.

Elazığ'a, Habap'a uğrayın, bir tas su da siz için, 100 yıl sonra dile gelen hatıraları, Ermeni büyükannelerin hikayelerini dinleyin, Fethiye Çetin ve çeşmelerin tamirinde çalışan herkes gibi, iyileştiğinizi hissedeceksiniz.

Eskiden ailem Karadenizli olduğu için "Büyük Felaket" ile bağlantımız olmaması bir nebze olsun rahatlatırdı içimi. Ama insan soruyor; Münih'te tanıştığım Sonya'nın anneannesi Erzurumlu ise onun orada ne işi var? Beyrut’ta dostum Ara’nın annesi neden beni Türkçe selamladı? Bu insanların orada ne işi var Fethiye Hanım?

Anneannem. Senin "ilk göz ağrın", bir gün Tatvan'ı tepeden gören mezarına bir dolu hikâyeyle geleceğim ve yıllarca konuşamadığımız bir dolu şeyi o zaman konuşacağız. Bu kez daha açık, dolaysız...

Anneannelerin üzülmemesi gerekiyor. Çünkü anneanneler sırdaştır. Anneannelere küçücük tepki verilse aldırmadan bozulur. Çok alıngan olurlar.

Yalnız yürümediğimiz hayat yolunda, kendimiz yol olmayı öğrenip becerene kadar yanımızda olan anneannelerimiz, babaannelerimiz, dedelerimiz, büyükbabalarımız, büyükannelerimiz, ninelerimiz ve dedelerimiz… Bizi çoğunluk güldüren, gidişleriyle üzen… Nasıl sevmeyiz onları, nasıl özlemeyiz?...

Ananecim... Ben, eğer doğurursam tabii, evladımı kendi devrimdeki gibi değil, onların devri için yetiştirmeğe çalışacağım. Beni anlıyorsun değil mi?

Dünya Kadınlar Günü'nde travmatik yer değiştirmeler, tehcir ve Türkleştirme politikalarıyla hafızaları silinen, unutmaya zorlanan tüm Ermeni büyükannelerini ve tehcirde yaşadıkları "Ölüm Yürüyüşü"nü hatırlamak, sadece cumhuriyetin "hak sahibi" kadınları olarak değil, onlar ve yorgun hafızaları için de "yürümek" gerek.