Semih Özakça Sincan’dan Yazdı: Örgütlü Sivrisinekleri Kimse Yenemez

Açlık grevinin 135. günündeki öğretmen Semih Özakça, tutuklu bulunduğu Sincan F Tipi Cezaevi’nden mektup yazdı.

“Açlığın 125. Gününden Notlar” başlığını taşıyan mektup, açlık grevinin 134. gününde basına ulaştı.

Kanun hükmünde kararname ile ihraç edilen Özakça ile akademisyen Nuriye Gülmen 9 Mart 2017'de açlık grevine başladı, 23 Mayıs’tan beri de tutuklular.

Semih'ten mektup var!
'İşini isteyen, sevdasının açlığını düşünen, öğrencilerini özleyen biri nasıl rahat olablir?Nasıl rahatça uyunabilir?' pic.twitter.com/88myKZoKYo

— Semih-Esra Özakça (@SemihOzakca) 20 Temmuz 2017

“Yeni dökülmüş betona kazıdım…”

Özakça mektubunda, “böcekler ve sineklerden” bahsediyor:

“…Her gün birbirine benzese de değişiyor günler; hücrem dünkü hücre değil, masa saatimin pili biraz daha azaldı, tekerlekli sandalyeyle hücreye giriş çıkış yapabilmem için, aslında idare tarafından gelecek olan denetçilerin gözünü boyamak için, kapı girişlerine beton dökülerek rampa yapıldı.

“Çocukluğumda abilerimin ve ablalarımın yeni dökülmüş betona isimlerini yazıp, o günün tarihini attığına tanık olmuştum.

“Benim böyle bir şey yapmaya hiç imkanım olmamıştı, elimdeki fırsatı değerlendirip hücremdeki yeni dökülmüş betona -iki rampa yaptılar; havalandırma girişi ve hücre girişine- ‘Yaşasın açlık grevi direnişimiz! / Nuriye-Semih / 10.07.17’ ve ‘İşimizi geri istiyoruz! / Açlığın 124. Günü - 10.07.17’ yazdım kocaman harflerle.

“Hücrelerim değişiyor, kaslarım eriyor, kemiklerim zayıflıyor ve beynim durmaksızın berraklaşıyor; hayatın çelişkilerini daha iyi görüp anlayabiliyorum, daha da netleşip keskinleşiyor düşüncelerim.”

“Hücrede bulunan en ‘örgütlü güç’ sivrisinek ordusu”

“…Havalar ısındı ve kapı pencere açık sabahtan geceye kadar, benden dolayı casus sivrisinekler hücrenin içine doluşmuş, pusu kurmuşlar. Çıkmıyorlar, göstermiyorlar kendilerini, ses etmiyorlar kulağımın dibinde.

“Beslenmeyen her insan gibi benim de enerjim tükeniyor. Işığı kapatıp uzanıyorum yatağıma. Sivriler, her kanattan hücuma kalkıp en kanlı damarlarımı bulup saldırıyorlar, kulağımın dibinde vızıldayan sivriye ‘Lütfen git!’ diyorum onu tokatlayarak.

“Esasen böceklerin vızıldamasını dahi severim, onların şapşallıklarını izlemesini de. Ancak beni çıldırttıkları o anda, sivrisinekleri böceklikten atarak yetkisini tanrıdan alarak atağa geçiyorum. Enerjisi tükenmiş bir insan ne kadar atik olabilir?

“Kalkıp ışığı açıyorum, bekliyorum böcek olduğunu yadsıdığım sivrileri ama çıkmıyorlar bir türlü. Dayanamayıp ayağa kalkıp gezmeye başlıyorum. Keskinliğine uzun zaman önce algılarımı ve görme yetimi kontrol eden organlarım tarafından son verilen gözlerimle bakıyorum kuytu köşeye.

“Yoruluyor, uzun soluklu beklemeye geçiyorum. Geliyorlar. Kim ne derse desin, işte o an, hücrede bulunan en ‘örgütlü güç’ sivrisinek ordusudur ve nasıl ki örgütlü bir halkı kimse yenemezse, örgütlü sivrisinekleri de kimse yenemez.

“Az da olsa severim; en azından nefret etmem”

“…Eduardo Galeano’nun sorusunu öfkeyle hatırlıyorum: “Nuh sivrisinekleri neden gemisine aldı?” Belli ki mülayim adam olduğunu düşündüğü bir aziz için de şöyle soruyor: ‘Aziz Assisili Francesco sivrisinekleri de sever miydi?’ Nuh Peygamber bir çift sivrisineği konuşarak ikna etmeden o gemiye kesinlikle sokamazdı,  emin olabilirsiniz. Soktuğuna da pişman olmuştur. İşte o vakit ne kadar dil dökerseniz dökün gitmezler.

“Güncemi devletin lanet sivrisineği lanet başlığı altında görebilirsiniz ancak, şundan daha çok emin olabilirsiniz ki ‘sivrisinekleri de sever misin?’ sorusuna ‘Evet az da olsa severim; en azından nefret etmem’ diyecek nadir kişilerden biriyim şu anda.

“Bitirim Karınca”

“Yazının başında dedim ya her şey değişiyor, düşüncelerim de. Ne oldu da ben artık eskiden olmaktan, sivrisinek düşmanı olmaktan vazgeçtim? Her şey o animasyon filmiyle başladı. Filmin adı ‘Bitirim Karınca’.

“Yalnız bir çocuğun bahçede vakit geçirirken gördüğün karınca yuvasına su doldurmasıyla film hareketleniyor karıncalar bir tür iksirle çocuğu küçültüp kendi kolektif yaşamlarında katıyorlar. Karınca yuvasına sinekleri ilaçlamak için gelen kişiye karşı birlik olup savaşıyorlar. Birlik içinde yer alan sivrisinekler benim takdirimi kazanmayı başarıyorlar.

“Filmi uzun uzun anlatmayacağım. Sözün kısası sivrisineklerden artık nefret etmiyorum aksine sıska ve sempatik hayvanlar...

“Asla yalnız yürümeyeceksin”

“…Ancak şuna unutmayın: tecrit koşullarında bir böcekler, bir de kuşlar çok önemlidir. Size hayat yolculuğunda ‘asla yalnız yürümeyeceksin’ diyen ender türlerdendir.

“Böcek ve sinek konusunda son sözlerime rağmen ikna edemediklerim varsa, bir de şöyle düşünün: Sivrisinekler olmasaydı bu yazının son kısmını okumayacaktınız. Okumasaydım da olurdu mu diyorsunuz? O zaman boş verin…

“Kendinize has bakın.” (AS)