Yıldızlar Yoldaşın Olsun Vedat Türkali

Ömrünü insanlığa; eşit, özgür, sömürüsüz ve savaşsız bir dünya mücadelesine adamış bir güzel insanı, katıksız bir komünisti, Vedat Türkali’yi yitirdik. Asla eğilip bükülmeyen, yaşamının son anına kadar inancını yitirmeyen, tabulara karşı düşüncelerini açık, dolaysızca net bir şekilde söylemekten çekinmeyen yiğit bir enternasyonalisti yitirdik. O artık yeni bir şey yazmayacak. Ama yazdıkları, onun düşünceleri hayat hakkı bulana dek geçerliliğini sürdürmeye devam edecek. Türkiye ve bütün dünyanın ezilen halkları, emekçileri, mazlumları, yoksulları ve tüm ötekileri, artık onun yazdıklarını tekrar tekrar okuyup,  ışığından yararlanmaya, yolunda yürümeye devam edecek.

Gelecek güzel günlere olan inancını hiç yitirmeden sürdürdüğün devrimci yaşamında, bizlere de sonsuz umut aşıladın. “Komünist” deki: “Sosyalist Sovyetler Birliği’nin yıkılması her şeyin bitmesi değildir; soluklanmak için bir “ara verme”dir belki de!

Yitirdiklerinin bilincine varmaya başlayan emekçi yığınlarının aymalarıyla daha görkemli bir yapıyı, en demokratik biçimde daha temelli kurma dönemine geçmeleri, tarihsel akışın en doğal yoludur.(…) Bu bunalım yarın daha da artacaktır.

“Kapitalist, kendisinin asılacağı ipi satan adamdır” sözü boşuna söylenmemiş! Gönüllü gönülsüz, satmak zorundadır o ipi. Bütün bu olgular, içten içe birikimlerle emekçilerin özgür dünyası için gerçek demokratik sıçramalara doğru giden, uzun aşamalı bir “ dünya devrimi” sürecinde yaşadığımızın belirtileri değilse, nedir? İnsanlığın sonu mu geldi?!”  analizin, yolumuzu aydınlatmaya devam edecek!

Yıldırım Türker ne güzel söylemiş: “Vedat Türkali’siz bir Türkiye’nin, onsuz bir Türkçenin boynu bükük olurdu.  Evet, muktedirler daha huzurlu olurda Türkali olmasa. Kendinin ulaşamayacağı hedef, göremeyeceği  güzel günler için mücadele edenlerin bahçeleri daha erken solardı.”

Namuslu bir yaşamın en hakikisini yaşarken yazdın “950’den notlar” da:

(…)

Biliyorum bir gün karanlıkta 
Kesecekler yolumuzu 
Ya siz çocuklar 
Nasıl anlatmalı sizlere olup bitecekleri 
Çocuklar bizim dediğimiz 
Yüzümüze utanç duymadan bakmaktır 
Mal değil mülk değil istediğimiz 
Size namuslu bir dünya bırakmaktır.

Son yıllarında tanışma fırsatı bulduğum ve kızlarımı da tanıştırabildiğim için şanslı sayılabilirim. Hatta yurtdışında yaşamak zorunda kaldığı yıllarda, oğlu gibi sevdiği ve evinde kaldığı Türkiyeli bir devrimciden anılarını dinleme fırsatı bulduğum için de; ‘bir gün tek başına’ kaldığında üşümesin diye ona hediye ettiği paltosunu bir kış günü Paris’te giydiğim için de şanslı sayılabilirim. Ama artık yazdıklarıyla yetinecek olmamızın verdiği hüznü; acaba ne yazacak diye sabırsızca beklerken duyduğumuz heyecanın bittiğini düşünmenin tarifsiz kederini, benim gibi milyonlarca insanla paylaştığımı bilmek hafifletecek ancak.

Onu en iyi anlatacak olan yazdıklarıdır elbette. Bizler bir teşekkür yazısı yazabiliriz ancak. Gençlik yıllarımızdan bu yana bizi aydınlatan, her okuduğumuzda bizi karanlıktan çıkarıp ışıkla buluşturan; baskıya, zulme ve ayrımcılığa uğrayan halkların dünyalarına sokup ortaklaştıran düşüncelerin için teşekkürler Vedat Türkali! Teşekkürler bize öğrettiklerin için, teşekkürler söylediklerini yaşama geçirmede gösterdiğin pratikler için, teşekkürler emeğin için! Türkiye Halkları seni unutmayacak!

Tam bitirirken, kızım Ekin mesaj attı; "Baba eğer yazarsan" demiş: “Bir gün tek başına da olsa, mavi bir karanlığa gömecekti bu tek kişilik ölüm; kayıp bırakacaktı romanları…” diye de yaz.

Vedat Türkali ne güzel yazmış “cezaevinde barış türküsünde”:

Kalkın kardeşler ışıklar görünmeye başladı 
Eski duvarlar değil bu duvarlar 
Bir ak kuş gelip kondu kara çatıya 
Dünyayı böylesine sardı mı kollar 
Ne etsin kelepçe neylesin zincir 
Kaç kez gösterdi tarih aldatmayacak bizi 
Bu denizli kuşlu dünyada 
Bir tek acılar mıdır payımıza düşen 
Dökülsün yollara beş kıtada 
Ekmek de özgürlük de barışın gülleridir 
Yumuk elli bebekler pencerelerde bekliyor 
Dünyayı çepeçevre kuşatan barış kervanlarını 
Çelik canavarlar gibi tanklar değil 
Caddelere yakışan özgürlük ekmek türküleridir 

Limanlar barışla çalkalanmış 
Çöller dağlar stepler denizler barış fırtınasında 
Resimler gördük cezaevlerine yakışmayan 
Kitaplar dergiler gazeteler dolusu 
Siz bir meydan dolusu gülen esmer kardeşlerim 
Kara güller gibi açılmıştınız bir sabah aydınlığında 
Asya barış diyor Afrika barış diyor 
Elde silah barış diyor 
Seren direğinde ufuklara bakan gemici 
Avrupalı çıkmış toplama kampından 
Ekmek barış türküleri bekliyor 
Bombardıman uçakları değil 
Karşısına dikilmiş ölüm tüccarlarının 
Dünya barış diyor 
Sevmek yaratmak yaşamak nedir 
Görelim milyara yakın korkusuz cıvıl cıvıl 
Görelim Kore'den Çekoslavakya'ya kadar 
Düşlerimiz ellerimiz sizinledir 
Barış sizinledir 

Bu taş duvarlar bu demir parmaklık kardeş 
Van Gölünden Ağrıdan Ergene Irmağına 
Çürüyüp dökülmüş karanlıkta kökleri 
Mapusane bahçesinde el kadar mavilik 
Bir zaman gerili dursun başımızda 
Gardiyanlar dolaşsın daha bir zaman 
Parmaklık hükmünü yürütsün 
Çiçeklerle donatacak kollarını bahar dalları gibi 
Karanlıkta barış kervanlarını bekleyen 
Çileden çileye batmış senin emekçi halkındır 
Yirmisinde bir delikanlı gibi dalıp maviliklere 
Yirmisinde bir delikanlı gibi 
Dudaklarından öpeceğim gün 
Masmavi özgürlüğün 
İnan ki yakındır

Şİ/HK)