Halk Olmasıydı Kapılar Açılmazdı

Eğer Kıbrıslı Türkler meydanlara toplanarak yüreklerini ortaya koymasaydı... Eğer bir değil, iki değil, üç değil her seferinde 50 binleri aşıp genci, yaşlısı, çocuğu, Kıbrıs'ta doğanı, Anadolu'dan geleni, siyasi yelpazenin her köşesinden yurtseveri “barış” çığlığına katılmasaydı...

Eğer sivil toplum örgütleri yek vücut olmasaydı...

Eğer barış güçleri bu kadar cesur davranmasaydı...

Eğer, medya ve onun özverili insanları gece ve gündüzü ayırmadan, korkmadan ve ürkmeden “barış kavgası”na böylesine girmeseydi...

Eğer, Kıbrıslı Türklerin gerçek temsilcisi siyasi parti başkanları, milletvekilleri Avrupa, Türkiye ve Kıbrıs arasında mekik dokumasaydı...

Eğer barış ateşleri yanmasaydı...

Eğer Kofi Annan kendi ismini taşıyan “planı” yaratmasaydı...

Eğer Türkiye halkı Ecevitleri, Yılmazları, Bahçelileri, Şükrü Sinaları, Yılmazları siyasetin çöplüğüne göndermeseydi...

Eğer "Mevsimi Geldi Artık"lar bestelenmese, Nazım'ın şiirleri okunmasa, "Çav Bella"lar söylenme, “İki Toplumlu Koro”lar kurulmasaydı...

Eğer bu yurda kan vermiş, can vermiş, şehit vermiş, göç etmiş, göz yaşı dökmüş insanlar yine sussa, yine sinse, yine “beni sokmayan yılan bin yaşasın” deseydi... Kusura bakmayın sayın Serdar Denktaş... Siz de sayın Eroğlu!.. Baba Denktaş, komutan, büyükelçi ve ötekiler...

Kusura bakmayın ama... Bu sınırlar “asla ve kata” açılmazdı...

Bu sınırları “halk” açtı... Barışa susayan... İnsanca yaşama susayan halk açtı... Yalnızlıktan ve sadece "kendi çıkarlarını” gözeten yöneticilerinden usanan halk... Uluslararası hukukun dışında, “besleme” bir yaşama layık görülen halk...

Bir yönetim anlayışının çöküşüdür bu... Statükonun ilk ve en önemli çatlağıdır...

Ve "Rumları içimize almayız", "Bir tek Rum istemeyiz" diyenlerin "samimiyetten uzak" Kıbrıs Türk halkına kaybettirdiği plandır, devlettir, eşitliktir...

İlk adım, ilk somut kazanımdır bu!..

Eğer “devamı” gelmezse anlamı yoktur.

Eğer devamı gelmezse görünen odur ki, yaptıkları yanlışı "30 yıl sonra" fark edenler, yani dünyanın gerçeklerini ve doğruyu 30 yılda yakalayabilenler, bir 30 yıl sonra "Şu Annan Planı'na bir bakalım" diyebilecekler...

Bir “ayıp” ortadan kalktı...

Daha ortadan kalkacak çok “ayıp” var... Yoksa "Güney'i gezdim, geldim"den öteye geçmeyecek bu işin sonu!.. Anlayacağınız, daha bir moralle şimdi, Kıbrıs'a “barış” gelene kadar...

Kavgaya devam...(NK/BB)