"Türkiye, Arapça'yı Sadece Dini Yönüyle Öğretiyor"

Ortadoğu uzmanı, gazeteci, yazar Bereket Kar'la "Uluslararası Anadili Günü"nün dokuzuncu yılında kendi dil serüvenini konuştuk. Anadili Arapça olan Kar, bianet'e geçmişten beri süregelen baskılar ve maddi yetersizlikler dolayısıyla Antakya'da Arapça öğretilen dil kursları açılamadığını anlattı:

"Maddi durumu yeterli olanlar kurs açmaya çekiniyor, 'Başıma ne gelir' diye düşünüyor. Arapça eğitiminin devlet eliyle yapılan biçimi olan Kuran kurslarında dil, sadece dini yönüyle öğretiliyor. Bu yolla Arapça okuma yazma öğrenilse de kısa sürede unutuluyor."

Ethnologue Türkiye raporuna göre 1992'de Türkiye'de anadili Arapça olan 400 bin kişi vardı. 

"Kuran kursları Arapça değil, İslam kültürünü öğretiyor" 

Kuran kurslarının Arap kültürünü değil sadece İslami kültürü aktardığını, kişileri İslam'a katma hedefi taşıdığını ifade eden Kar, "Oysa anadili o toplumun kültürünü bir bütün olarak aktaracak tarzda öğretilmeli" dedi.

22 Temmuz'da yapılan seçimlerde Hatay'daki sol bağımsız aday bloğunun da adayı olan Kar, Arapça konuşup okuyor, çeviri yapabiliyor. Kar anadilini, dili bilen dostlarının yardımıyla kendi çabasıyla geliştirmiş:

"Arapça öğrendikten sonra dilin ne denli önemli olduğunu kavradım. Kendi çocuklarıma da öğretme kararı aldım."

"Okulda pekişmeyen anadil, gelişemiyor" 

Kendi çabasıyla anadilini geliştirmeden önce Kar, Arapça'yı sadece ev içinde kullanıyormuş. Filistinlilerle bir arada yaşadıkları için Arapça okuma yazma öğrenmek gibi bir "sorumluluk"la karşı karşıya kaldığını kaydeden Kar, kızının da dördüncü sınıfa kadar Filistinlilerle okuduğunu belirtti:

"Böylece kızımın anadili sorununu çözmüş olduk; hem okuyor, hem yazıyor. Diğer çocuğuma ev içinde öğretmeye çalıştık. O yüzden onun Arapça'sı hâlâ zayıf."

"Antakya'da Arapça öğrenmek ihtiyaç"

Antakya'da yaşayanlar için Arapça öğrenmenin gerekli olduğu üzerinde duran Kar, bunun için zaman zaman dil kursları açmaya kadar giden uğraşlar vermiş:

"Fakat resmi anlamda başvurumuz olmadı. Olanaklar yeterli değildi. Dil kursu açmak oldukça külfetli bir iş. Antakya'da kimse bu işe soyunmadı. Ama Arapça öğrenme gereğini hisseden çok insan var. Ben elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum ama tabii benim tek başıma verdiğim çaba 'dar kapsamlı' oluyor." (GG/TK)