Hrant Dinke Mektup

Herhalde şimdiye su çatlağını bulmuş ve sen diğer alemde 92 yıl önce kaybettiklerimizle buluşmuşsundur...

Senden birkaç ricam olacak...

Krikor Zohrab'ı benim için sıkıca bir kucakla. Söyle ona, öykülerini keşfettiğimden beri sürekli yeniden ve yeniden okuyorum onları...

Taniel Varujan'a en iyi dileklerimi ilet. Söyle ona, şiirleri gençliğimi aydınlattı ve halen devam ediyor ruhuma ilham vermeye...

Siamanto'yla yaşam türküleri söylemeyi unutma...

Kitapları kütüphanelerimizde ve sınıflarımızdaki sıralarda, sözcükleri dudaklarımızda ve kalplerimizde, söyle onlara..

Ve söyle onlara, eminim bir gün -bilirim sen de eminsin-, onların kitapları, Türklerin de kütüphanelerinde, sınıflarındaki sıralarda, dudaklarında ve kalplerinde olacak...

Heykelleri -ve elbette seninki de- İstanbul'u süsleyecek.

Gomitas'la dua etmeyi unutma. Bir gün yeniden Ermeni kadınları Anadolu'nun köylerinde şarkılar söyleyecek, söyle ona...

Ninelerimi, dedelerimi bulup onlara, halen onların isimlerini taşıdığımızı söyle. Bizlerin hiç görmediği ve onların hiç terk etmedikleri topraklarına olan sevgilerini taşıdığımız gibi...

1915 Büyük Felaket'inin tüm kurbanlarını mübarek alınlarından öp Hrant.

Onların hayalleri olan yollardan yürüdüğümüzü söyle onlara. Çünkü onların hayalleri bizim de hayallerimiz.

Hatıralarının kokusuyla çöllerde çiçek açtıracağımızı söyle onlara...

Talat'tan Samast'a sağ kalanlar olduğumuzu da...

Hepimizin Zohrab, Varujan, Siamanto, Gomitas ve Hrant olduğumuzu söyle onlara.

Sevgiyle.(KM/TS/EÜ)

* Muradian'ın yazısını Talin Suciyan Türkçeleştirdi.