Anlaşmalar Rafa Kalktı

Çevre Bakanlığı, 2002 yılı çevre koruma strajelerini belirledi. Bakanlık, kısa, orta ve uzun vadeyi kapsayan stratejilerle çevre koruma hedefine ulaşmaya çalışacak. Çevre Bakanlığı bu proje kapsamında Manyas gölündeki kuşları, Toroslardaki kurbağaları, Van kedisini dahi koruma altına alırken "Çöp yığını" haline gelen Karadeniz'in çevre kirliğini önleme yönünde tek bir somur çözüm önerisi sunmadı. Karadeniz'i kurtarma yönünde Uluslararası düzeyde yapılan anlaşmalar pratikte uygulamaya geçmezken, çevre kirliliği sadece kara değil denizdeki tük canlıladı ciddi tehti altına aldı

İnanılır gibi değil

Yaklaşık 460 bin m2 alanı kaplayan yarı kapalı bir iç deniz olan Karadeniz'e sadece Tuna nehrinden yılda yaklaşık 60 bin ton civa, bin ton krom, 4 bin 500 ton kurşun, 6 bin ton çinko, 50 bin ton petrol kirliliği, 60 bin ton fosfor ve 340 bin ton azot taşınıyor. Karadeniz yaklaşık 20 yıl önce 800 bin ton balık ve deniz ürünü sunarken,bugün bu rakam 100 bin tona, barındırdığı canlı türüde 250'den 3-5'e düştü. 80 metre derinlikten sonra canlı yaşam yok. Bilimadamları herhangibi bir yer sarsıntısında Karadeniz'in alt katmanlarındaki zehirli gazların dalga dalga yüzüye çıkabileceği ve alav alabileciği uyarısında bulunuyor.

Doğal yaşam tehlikede

Karadeniz içinde bulunduğu konum ve ekosistem dolayısıyla kıyılarında yaşayanlardan çok, uzağında bulunanların etkilediği, suyunu, toprağını, havasını bozduğu bir yerdir. Orta ve Doğu Avrupa'yla bu bölgede yaşayanların endüstriyel, tarımsal ve evsel atıkları ve etkinlikleri yüzünden "çöplük" durumuna gelen Karadeniz'de doğal yaşam giderek sönmektedir. Denizin verimi giderek düşmekte, barındırdığı canlıların miktarında ve kalitesinde azalmaktalar olmakta, bu durum Karadeniz'in kıyılarında yaşayanları ekonomik ve sağlık bakımlarından etkilemekte, artan iç ve dış göçler hem kültürel yozlaşmaya, kimlikten uzaklaşmaya neden olmakta, hem de ülke genelinde barınma, yaşama, kentleşme sorunları ortaya çıkarmaktadır.

Yüzümüze bile tükürdü!

Evlerden, hastanelerden, fabrikalardan toplanan çöpler hiç bir ayıklamaya yapılmadan su kaynaklarına dökülmekte.Yerel yönetimlerin parasal darboğazlardan dolayı, katı atıklardan yüzde 20-30 geriye kazanabilecek bölümler bile çöp olarak Karadeniz'in doğasına bırakılmakta ve kirlilik yaratıllakmaktadır. Örneğin her yıl Ordu'da 210 bin toh çöp Melet Irmağı'na, Giresun'da 130 bin ton çöp araziye,Trabzon'da 218 bin ton ve Rize'de 105 bin ton çöp denize bırakılmakılmakta. Denize atılan çöpler"İnsanların yüzüne tükürür" gibi zaman kıyılara vurmaktadır. Çöp sorunu için Trabzon-Rize illeri dahil 25 belediye ortak bir yönetim oluşturarak Trabzon-Rize Katı Atık Projesi'ni Sürmene Kutlular'da hayata geçirmek için yoğun çaba sarfettiler, fakat bu proje üzerinde ciddi bir adım atılamadı, proje havada kaldı .

Çernobil'i unutma

Yaklaşık 15 yıl önce dünyanın en büyük nükleer faciasına neden olan Çernobil kazası bir felaketin sonu olarak hala Karadeniz'i ciddi şekilde tehdit etmekte. Fındık ve çayımız radyosyon tehlikesi altında. Ardında 4 bin can, 70 bin sakat bırakan, 3.5 milyon insanı etkileyen büyük faciaya yol açan Çernobil nükleer santral kapatılırken, bundan ders çıkaramayanlar Sinop Akkuyu'da 1984 yılından beri başlatılan tartışlamalarla nükleer santral kurma girişimlerine devam ediyor. Eğer Akkuyu nükleer santralı yapılacak olursa TEAŞ yıllık 560 milyon dolar zarara uğrayacak. En iyi ihtimalle 9 yıl sonra devreye girecek ilk nükleer santralimiz her yıl 560 milyor dolar zarar yazarken, ülkemiz elektiriğin de sadece yüzde 2'sini ürütebilecek.Bunun yanında nükleer santraller inşa edilinceye kadar riksler ve dolayısıyla ek maliyetler de olacak.