30 Yılda Neler Oldu?

Uçan Süpürge Kadın İletişim ve Araştırma Derneği, 20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü kapsamında, BM Çocuk Hakları Sözleşmesinin imzalandığı 1989’da çocuk olan bugünün yetişkinlerinden topladığı fotoğrafları yayınladı.

#1989daBen adlı kampanya fotoğraflarında, o dönem 6, 11, 8, 4, 7 veya 17 yaşında olan çocukların bugünkü meslekleri de yer alıyor.

“Dünün çocukları, bugünün yetişkinleri”

“Doktor, tiyatrocu ya da sinema yazarıyım” başlıklı kampanya metninde de şu ifadeler yer aldı:

“Çocuklar ebeveynlerin ne mülküdür; ne de merhamet gösterilmesi gereken çaresiz birer şeydir. Çocuklar da yetişkinlerin olduğu kadar insan haklarına sahiptir. Ancak çocukların kırılgan birer grup olması, onlara özel hassasiyetleri beraberinde getirir. Çocukların da kendilerine ait hakları olduğunu unutmayın.

“Çocuk haklarına dair sözleşme, çocukları bir birey olmasının yanı sıra onları toplumun bir parçası olarak ele alır. Kendi vizyonu olan, üretebilen, gelişen ve sorumlulukları olan bir çocuk tanımı yapan sözleşme, çocukları bir bütün olarak ele almasıyla tavrını açıkça ortaya koyar.

“Tüm çocukların insani onuru vardır: Onların gelişimini aksatmamak adına onurlarını incitmemek ve korunaklı kılmak herkesin görevidir. Temel bir yaşam standardı, sadece bir grubun ayrıcalığı değil, tüm çocukların hakkı olarak görülmelidir.

“Çocukları başarısız ilan etmek değil; onların başarılarını sağlamak öncelik olmalıdır. Çocukların başarısız olmasında toplumların büyük sorumluluğu olduğu unutulmamalıdır. Bir çocuğun başarısız olmasının toplumun devamlılığını da tehlikeye atacağı hatırlanmalıdır.

“Tarihi bugünden itibaren ‘çocuk dostu’ bir ivmeye sokmak mümkün. Çocuk Hakları Sözleşmesi 30 yıl önce bu günlerde kabul edildi. Sözleşmenin imzalandığı yıllarda çocuk olanlar, aradan geçen tarihsel sürece ilişkin, çocuklara ilişkin düşünmeyi zorunlu kılıyor. Dünün çocukları, bugünün yetişkinleri.

“Sözleşmeler sadece vizyoner belgeler değildir üstelik; her geçen gün işe yarayan bir anlaşma olduğunu sözleşmelerle birlikte hatırlatırız. Aslında bu hepimiz için.” (AS)