Türkiye’de LGBTİ bireyleri yüzde 35’i aylık gelirlerinin temel ihtiyaçlarını karşılamaya yetmediğini belirtirken, yüzde 62’si yaşlılıklarıyla ilgili kendini güvende hissetmiyor. Yüzde 78’i çalışma hayatında açık değil. Yaşadıkları yerlerde kendilerini gizlemeden güvende olabilecekleri yerler yok, toplu taşımayı kullandıklarında tacize uğruyorlar…
SPoD LGBTİ ve Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politika Forumu, 10 şehirden 2875 LGBTİ bireye cinsel yönelim ve cinsiyet kimliği temelli ayrımcılığın yaşamlarında yarattığı sosyal ve ekonomik sorunları sordu.
Prof. Dr. Ayşe Buğra’nın danışmanlığında SPoD’dan ve Bilgi Üniversitesi'nden Dr. Volkan Yılmaz ve Boğaziçi Üniversitesi’nden Dr. İpek Göçmen’in gerçekleştirdiği Türkiye’de LGBT Bireylerin Sosyal ve Ekonomik Sorunları Araştırması’nın sonuçları, 23. İstanbul LGBTİ Onur Haftası kapsamında SALT Galata’da düzenlenen bir panelle kamuoyuyla paylaşıldı.
Araştırmacılar, LGBTİ bireyleri de içerecek bir eşit yurttaşlığı tesis edecek kapsayıcı bir politika yaklaşımının kabul edilmesine ihtiyaç olduğunun altını çizdi.
Araştırmadan satırbaşları şöyle:
Çalışma hayatı
* LGBT’ler çalışma hayatının hemen her alanındalar. LGBT’ler gündelikçi işçilikten, hekimliğe; memuriyetten serbest çalışmaya kadar farklı alanlarda çalışıyorlar.
* İşyerinde cinsel yönelimi ve/veya cinsiyet kimliği ile ilgili açık olmayanların oranı yüzde 78,3.
* Son bir yıl içinde iş ararken ayrımcılığa uğradığını düşünenlerin oranı yüzde 8,4.
* İşyerindeki çalışma arkadaşlarından birinin cinsel yönelimi ve/veya cinsiyet kimliği dolayısıyla olumsuz yorum/tepki aldığını duyan/görenlerin oranı yüzde 55,7.
* Son bir yıl içinde çalıştıkları işyerinde ayrımcılığa uğradığını düşünenlerin oranı yüzde 8,9.
* Hemcins bir partneri/sevgilisi/eşi olduğu için çalışma koşulları ve kazanç alanlarında (izin, emeklilik vb.) heteroseksüel bireylerle eşit muamele görmediğini düşünenlerin oranı yüzde 29,1.
Sağlık
* Ankete katılanların yüzde 7,6’sı ayrımcılığa uğrayacağı korkusu ile tedavi olmuyor ya da tedavisini geciktiriyor.
* Yüzde 7,2’si sağlık personeli tarafından eşcinsel ve/veya trans kimliğinin tedavi edilmeye çalışıldığını belirtiyor.
* Yüzde 50,3’ü cinsel sağlık hizmetlerine nereden ve nasıl ulaşabileceğini bilmiyor.
* Yüzde 43,2’si hayatında en az bir kez intiharı düşünmüş.
* Transların yüzde 50,4’ü cinsiyet geçiş süreciyle ilgili yeterli ve güvenilir bilgiye ulaşmakta zorlandığını belirtiyor.
Eğitim
* 18 yaşından önceki eğitim hayatında cinsel yönelimi ve/veya cinsiyet kimliği dolayısıyla olumsuz yorum/tepki aldığını belirtenlerin oranı yüzde 67,4.
* Üniversite hayatında cinsel yönelimi ve/veya cinsiyet kimliği dolayısıyla olumsuz yorum/tepki aldığını belirtenlerin oranı yüzde 51,7.
Gelir yoksulluğu
* Aylık gelirlerinin temel ihtiyaçlarını karşılamaya yetmediğini/zor yettiğini belirten LGBT bireylerin oranı yüzde 35.
Barınma
* Yüzde 29,5’i cinsel yönelimleri ve/veya cinsiyet kimliklerini saklamadan yaşayabilmek için ancak şehrin belirli bölgelerinde oturmak zorunda bırakıldıklarını düşünüyor.
Toplumsal hayata katılım
* Yüzde 57,9’u yaşadığı yerden yarım saatten fazla seyahat etmeden ulaşabileceği, cinsel yönelimi ve/veya cinsiyet kimliğini gizlemek zorunda kalmaksızın güvende olabileceği herhangi bir mekanın (çay bahçesi, kafe, lokanta, dernek, gençlik merkezi, siyasi parti ofisi vb.) bulunmadığını belirtti.
* Toplu taşıma kullanırken tacize uğradığını belirten LGBT’lerin oranı yüzde 18,5.
Aile
* Ailelerinden en az bir kişiye cinsel yönelimlerini/cinsiyet kimliklerini açıklamış olan eşcinsel, biseksüel ve transların oranı yüzde 38,5.
* Cinsel yönelimleri ve/veya cinsiyet kimlikleri dolayısıyla ailelerinden herhangi bir olumsuz tepki almayanların oranı yüzde 22,2.
Hukuk ve adalete erişim
* Yüzde 46,1’i en az bir kez ayrımcılıkla karşılaştığını belirtti.
* Bir tür ayrımcılık yaşadığını beyan eden LGBT’lerin yalnızca yüzde 10’u yasal yollara başvurduğu belirtti.
* Bir tür ayrımcılık yaşadığı için yasal yollara başvuranların yalnızca yüzde 16,5’i şikayetinden tatmin edici bir sonuç aldığını belirtti. (ÇT)
.jpg)
