Elmalıkent’in Çocukları

Geçtiğimiz hafta sonu İstanbul, Ümraniye’nin bir mahallesinde bir çocuk meclisi kuruldu. Elmalıkent Çocuk Meclisi’nin karnaval tadındaki ilk yürüyüşündeki pankartlar bir davet, bir kararlılık içeriyordu: Mahallenin bütün çocukları birleşin; söz, yetki, karar çocuk meclisine!

Elmalıkent’te yaşananları çocukların bir fantezisi zannedenler için hemen söyleyelim: Yanılıyorsunuz. Görünen o ki çocukların demokrasiyi deneyimleyerek öğrendiği, varlıklarını ve taleplerini belirgin kıldıkları bir süreç yaşanıyor bu mahallede.

İşin aslı, şimdi çocuk meclisiyle gündeme gelse de çocukların bu anlamda mahallede varlıklarını hissettirmeleri semtin sakinlerinden Devrim Boran’ın 2006’da mahallelinin yazıp çizdiği bir dergi çıkarmasıyla başladı.

Boran’ın anlattıklarına göre, zaman içinde dergi aracılığıyla sosyal-kültürel bir faaliyet örgütlenmesi hayata geçmiş ve bu faaliyetler sonunda 2009’da Çınaridibi Kültür Merkezi’nin açılmasını sağlamış.

“Başlangıçta bir öznesi yoktu bu faaliyetlerin. Zamanla çocuklar katıldı, sahiplendi, öznesi haline geldi. Faaliyetlerin sahibi de hedef kitlesi de onlar oldu.

“Dergi çıkardık, fotoğraf çektik, şiirler, hikayeler yazdık.”

Uyuşturucuya ve çeteleşmeye karşı futbol turnuvaları düzenlenmesinden yazlık sinema adı altında yaz boyunca sokaklarda film gösterimleri yapılmasına uzanan bir çerçevede sürüp gelişmiş süreç.

“Kültür merkezinde çocuklara yönelik, ücretsiz olarak İngilizceden matematiğe, sinemadan pandomime birçok kurs düzenledik. Öyle ki birçok faaliyet artık geleneksel haline geldi.”

Sonra gün bugüne dönmüş, çocuklar durmak bilmemiş ve hakkını vermek gerek, Devrim Boran desteğini hiç esirgememiş.

Yerel seçimleri fırsat bilmiş Boran. Çocukların yöneteceği bir mahalle düşlüyoruz, diyerek bir çağrı hazırlamış, çocuklarla birlikte harekete geçmişler ve “Çocukların Adayı Muhtar Devrim Boran” oturmuş mahallenin gündemine.

Hemen söylemek gerek: Boran muhtarlığa aday değil. Amaç çocukların yaşayacağı, yaşatacağı bir demokrasi deneyimini hayata geçirmek.

“Projenin nereye gideceği belli değildi” diye anlatıyor süreci Boran.

“Sokaktan beslenen bir faaliyet bizimki. Çocukların istekleri, fikirleri var. Onların sesini duyurmayı, çocukların varlığına, sorunlarına, isteklerine dikkat çekmeyi amaçladık.

“Çocuklar sahiplendi, hem onlar hem yetişkinler fikirlerini paylaştı. O fikirler giderek şekillenmeye başladı. Ciddi yankılar uyandırdı, giderek yaygınlaşmaya başladı.”

Boran’ın aktardığına göre başlatılan kampanyanın hedefi net değilmiş ilk zamanlar. Çocuk Meclisi fikri süreç içinde şekillenmiş.

“Çocuklara yönelik bir farkındalık, duyarlılık yaratmayı, çocuklara yönelik olumsuz algıları değiştirmek, önemsenmelerini, görülmelerini sağlamayı amaçladık.

“Bu bir demokrasi projesi. Çocuk meclisi aracılığıyla çocuklar bir çatı altında toplansın, kendi hayatları hakkında söz, yetki ve karar sahibi olsun ve mahallenin yönetimine ortak olsunlar...

“Demokrasi insanların doğrudan kendi kendini yönetmesidir. Yoksa oydan, seçimden ibaret değil, onlar biçim sadece.

“Bu kampanyayla çocukların demokrasiyi öğrenmelerini, deneyimlemelerini amaçladık. Çocuk meclisine dönüştü süreç.”

Elmalıkent Çocuk Meclisi geçtiğimiz cumartesi günü 70’ten fazla çocuğun katılımıyla çocukla kuruldu. Boran’ın ifadesiyle söylersek “çocuklar bir fikir etrafında biraraya geldi ve toplumun rızasını aldılar.”

Elmalıkent’in çocukları çocuk meclisi sayesinde sözlerini söyleyebilecekleri, kararlarını alabilecekleri bir yapıya sahipler artık.

Tüm bu süreçte konuştular, tartıştılar, bildiri dağıtıp kararlar aldılar.

Son yaptıkları şenlikli yürüyüşte dile getirmek üzere hazırlayıp sonra merkezde unuttukları brandanın üzerinde hala talepleri yazılı:

Yeşil alanların, oyun alanlarının, spor alanlarının çoğalmasını istiyorlar. Hayvan barınakları isteyen de var aralarında, teneffüslerin daha uzun olması gerektiğini anlatan da; müzik festivalleri ve ücretsiz sinema, tiyatro gibi eğlenceli etkinlikler de taleplerde yer alıyor. Ve çöp konteynırı da...

Görünen o ki, Elmalıkent’in çocukları kendilerini görünür kılmayı, mahallelerindeki yaşama katılmayı başarmış. Onların artık duyurmak istedikleri fikirleri, dinlenilmesini istedikleri sözleri ve bunun kapısını açacak çocuk meclisleri var.

Elmalıkent şanslı mahalle. Çocukların yönetime ortak olduğu bir yerde yaşamayı kim istemez! (YY)