Kedere ve kadere...

Kederliyiz!

Çünkü hep, hükme zail olduk.

Bu hafta yeni çıkan "Coğrafya Kederdir"* kitabımdan bir şiirsel metinle merhaba edeyim istedim.

Unut(ma)

Küsmüş adam,

Yerinden yurdundan

Ana baba ocağından

Terki diyar eylemiş hayli uzaklara

Göçü, gidiş gelişi her daimliklerden birine

Rica etmiş baba

'Hele bi sor,

Ne haldadır!

Yolunu gözlerler,

Dönmez misin!' de...

Yolu düşen göçü bulmuş

Yerinden yurdundan göçüp

Yeni yerinde iskân edeni.

'Dön' demiş 'seni merak ediyorlar'

Dönüp bakmış yola bir süre adam,

Sonra dönüp demiş;

'Köylüler yine her gün

O tepeye çıkıp yolu gözlüyorlar mı?

-Aynen, saatlerce üşenmeden

Ellerini gözlerinin üstüne siper edip hem de!

Köyün çeşmesinin başında toplaşıp

Her günkü aynı lakırdılarını

sürdürüyorlar mı?

-Hiç tereddüdün olmasın, çeneleri yoruluncaya kadar!

Sudan sebeplerle büyük kavgalar

ediyorlar mı?'

Hepsine 'evet' demiş 'bi tamam aynıdır, senelerdir değişmedi,

ne bir eksik,

ne de fazla'

'Anladım' demiş adam,

'Git söyle beni hiç merak etmesinler

bi daha dönmem oralara!

Ben halimden memnunum,

Unutsunlar beni...'

*"Coğrafya Kederdir", Şeyhmus Diken, Arketip Kitap, Ekim 2020

(ŞD/AÖ)