* Anadolu Kültür'ün 2002'den beri kültür ve sanatın sivil alanların oluşmasına destek sağlayacağına ve çatışmalı ortamlarda barışa katkı sunacağına inanarak Anadolu'da çalışmalar yürütüyor. Açık Toplum Vakfı ve Chrest Foundation'ın da destek verdiği "Fotoğrafla Hatırlamak: Çocuk ve Gençlerle Fotoğraf Atölyeleri" projesi onlardan biri.
59 genç fotoğrafçı üç ay süren atölyeleri boyunca kendi yaşadıkları yerleri ve kendi hikayelerini fotoğraf aracılığıyla anlattı. Şırnak, Batman, Van, Mardin ve Yüksekova'dan 2011 yılına dair birer belge olan bu çalışmalar, Türkçe ve Kürtçe olarak hazırlanan kitap Anadolu Kültür tarafından yayınlandı. Bu başarılı projede üretilen fotohikayeleri, bianet'ten dizi olarak izleyebilirsiniz.
*Fotoğraf galerisi için tıklayın.
Mızgin fotoğraflarla bize bir hikaye anlatmak için "Benim Mahallem" adını verdiği konuyu seçti. Ancak asıl dileği cezaevinde olan babasına mahallede neler olup bittiğini göstermekti. Cezaevini zaman zaman ziyaret ederek görüşüyorlardı; Mızgin yaptığı resimleri ve çektiği fotoğrafları verince babası çok seviniyordu.
Yeşilyurt Mahallesi genellikle Siirt'ten gelenlerin yerleştiği, çoğu kişinin hısım - akraba olduğu, dar gelirli insanların yaşadığı bir yer. Mizgin'in ailesi de buraya yerleşmiş.
Herkesin birbirini tanıdığı Yeşilyurt Mahallesinde yaz günlerinde hayat beton parke döşeli sokaklarda geçiyor, kaldırım hemen hiç yok. Mahalle sakinleri sadece ev işlerini ya da avluları değil sokakları ve irili ufaklı meydanları da istedikleri gibi kullanıyorlar.
Mızgin çalışma boyunca mahalleden çok sayıda fotoğraf çekti, günlük hayatın çeşitli görünümlerini yansıttı. Ekmek pişirenler, sohbet edenler, saklambaç oynayanlar, tıraş olanlar... Mahallenin kadınları son zamanlarda boşalmış pet şişeleri kesip yapıştırarak dekoratif ağaçlar yapmaya başlamışlardı, bu maharet kısa sürede sevilen bir uğraş haline gelmişti. Mahalledeki hayat ne tam kent ne tam köy özellikleri taşıyor, ikisi arasında ve kendine özgü sosyal - ekonomik özellikler gösteriyordu.
Mızgin'in çektiği fotoğraflardan yapılan bu seçki Yeşilyurt Mahallesi'nin nasıl bir yer olduğunu bize gösteriyor; çocukları, yetişkin erkek ve kadınları anlatıyor; mahallenin günlük hayatı hakkında bilgi veriyor. Mızgin'in fotoğraflarında daha çok görünen çocuklar ve kadınlar ise hikayenin ağırlığını oluşturuyor. (Mızgin 14 yaşında)
Taxa Min
Mizgînê, wekî mijara hevpeyvîna bi wêne, çîroka "Taxa Min" hilbijart ku ji me re vebêje. Lê daxwaza wê ya bingehîn, ew e ku çi li taxê dibe nîşanî bavê xwe bike, ku di girtîgehê de ye. Car caran diçû serdana bavê xwe û hevdu didîtin; dema Mizgînê wêneyên kişandiye û çêkiriye nîşanî bavê xwe daye, bavê wê pir kêfxwe bûye.
Taxa Yeşilyurt bi piranî kesên ji Sêrtê bar kirine vedihewîne. Gelek ji wan nas û xizmên hev in. Bi piranî kesên hatina wan a aborî kêm in. Malbata Mizgînê jî di vê taxê de bi cih bûye.
Li taxa Yeşilyurt ku her kes hevdu nas dike, di demsala havînê de jiyan di kuçeyan de derbas dibe, ku bi keviran hatiye raxistin, lê peyarê tune. Niştecihên taxê ne ku tenê nav malê û hewşê bi kar tînin, her wisa jî kuçe û qadan jî li gor daxwaza xwe bi kar tînin.
Mizgînê di dema xebata xwe de gelek wêneyên taxê kişand. Dîmenên cur bi cur ji qadên jiyanê nîşan da. Yên nan lê dixin, sohbet dikin, veşartokê dilîzin, pirça xwe jê dikin... Jinên taxê, di demên dawî de şûşên naylon ê avê ku vala bûne, jê dikin û bi ser hev vedikin û darên dekoratîf çêdikin. Ev jêhatîbûn, di demek kin de bûbû pêdedaketineke hezkirî. Jiyana taxê bi giştî ne jiyana bajêr e, ne ya gund, taybetiyên herduyan jî vedihewîne. Di navbera herduyan de tiştekî taybet e, li gor xwe taybetiyên civakî-aborî vedihewîne.
Bijareyên wêneyên Mizgînê kişandine, nîşanî me dide ku Taxa Yeşilyurt cihekî çawa ye; zarokan, jin û mêrên gihaştî vedibêje; der barê jiyana rojane ya taxê de agahiyan dide. Di wêneyên Mizgînê kişandine de, zarok û jinên bi piranî dixwiyin jî giraniya çîrokê ne. (Mizgîne 14 salî)
