Museum Alanından: Gidecek Başka Ülkem Yok!

Gösteriye; Barış için Kadın Koalisyonu, Bat Shalom, Gush Shalom, Du Siach, Tel-Aviv Üniversitesi Öğrencileri, Konut Yıkımlarına Karşı İsrail Komitesi, Kvisa Sh'hora: İşgale Karşı Lezbiyenler ve Eşcinseller, Sol forum, Hayfa Üniversitesi, MachsomWatch, İsrail'deki Arap Nüfusu İzleme Komitesi, NELED, Yeni Profil, Noga, TANDI, Ta'ayush, WILPF, Barış İçin Kadınlar ve Anneler (Eski 4 Anne), Siyahlı Kadınlar,Meretz Youth, Balad Gençliği, Hadash Gençliği, Arap Öğrenciler Birliği, Vaad ha Yozma ha Druzi, Baladna kuruluşları katıldı.

Barış İçin Kadın Koalisyonu grubu sözcüsü Gila Svirsky'nin eylem sonrası, 10 Şubat 2002 günü yaptığı açıklamayı yayımlıyoruz.

Biliyoruz ki dün gece, bir önceki günün Ha'aretz gazetesinin işgali eleştiren barış yanlısı reklam, açıklama ve bildirileri sonrası büyük bir gösteri düzenlendi. İşte bazı alıntılar:

* "Bir seçenek var!" İki yüz kişiden oluşan yeni bir askeri memur ve asker grubu işgal ordusunda görev almayı reddetti.

* "Bir sınırı var!" Hizmet etmeyi ilkesel olarak reddeden (vicdani retçi) yeni askerlere ve diğerlerine destek.

* "İşgale hizmet etmeyi reddeden askerleri destekliyoruz." Sivil direnişçiler tarafından verilen bir dilekçe.

*"Peres, sen savaş suç-lu-ları ile işbirlikçisin!"

*"İsrail Ev Yıkımları Karşıtları Komitesi'nin açıklaması: "Toprakları korumak için ödenen bedel için görmedik, bilmiyoruz! demeyin.

*Sıradan bir yurttaş söylüyor: "Ulusal intihar için bir tarif".

Ve dün geceki etkileyici yürüyüş için bir araya gelen 28 örgütün imzaladığı büyük, kan renginde bir ilan: İşgalciler hepimizi öldürüyor!

Sharon'u durdurun!

Bu, İntifada'nın Ekim 2000 tarihindeki başlangıcından beri düzenlenen en büyük barış yanlısı yürüyüştü. Yürüyüşte, sayıları 10.000 olarak tahmin edilen İsrail'in dört bir yanından gelmiş Yahudi ve Arapların oluşturduğu gösterici topluluğu Tel-Aviv'in geniş Museum Alanını doldurdu.

İsrail'de durum açık biçimde görülüyor; yıllardır süren işgale, nihayet yurtiçinde de katılanlar görüşlerini şöyle yansıtıyorlar, "Hepimizi öldürmeden önce. Şaron'u durdurun!", "Daha fazla vicdani retçi!", "İşgalin kendisi bir savaş suçudur", ve "Kudüs'ü Paylaşalım", "Yerleşimciler Kaldırılsın", "Askerlerimiz eve dönsün"

Barış aktivisti Yehudit Harel'in, İbranice ve Arapça yaptığı açılış konuşması gecenin başlangıcı oldu: "Biz İsrailli Yahudiler ve Araplar, İsrail hükümetinin ortaya koyduğu suçlara daha fazla tahammül edemeyiz. Bugün burada kaldırılan yalnız tek bir bayrak ve o, ıstırabın, matemin, ölümün ve bizim ismimizle birlikte anılan savaş suçlarının ahlak-dışılığını temsil ediyor."

Bayan Harel'in bu sözleriyle birlikte, göstericiler yüzlerce siyah bayrağı havalandırdı. Bu, yıllar önce bir İsrail Mahkemesi'nin "Askeri bir emir eğer ahlak-dışı olduğu anlamına gelen siyah bayrak işareti taşıyorsa reddedilebilir." kararını sembolize ediyordu.

Orduda hizmete ret

Gecenin kahramanları işgal ordusuna hizmet etmeyi kabul etmeyen askerlerdi.

Kendilerinden her söz edildiğinde alkış üstüne alkış aldılar.

Uri Avnery, kalabalığa seslenirken, "Önceleri orduda hizmet etmemeye karşıydım fakat bugün bunu gerçekleştirecekleri burada görüyorum." diyordu. Ve ekliyordu: "Hizmeti reddetme işgal için sonun başlangıcı olacaktır."

Bu asker gurubundaki kimi cesur genç adamların rütbeleri emirlere uymadıkları için düşürüldü ve mahkemelerle yüz yüze gelmek zorunda bırakıldılar. Fakat onlar vicdanlarının sesini dinlemeyi sürdürdü.

Özel bir tank birliğinde görevli üst-çavuş Yishai Rosen-Zvi, "Çocuklar öldürülürken nasıl olur da orduda çalışabiliriz?" diye soruyor: "Evler yıkan ama gücünden, yemesinden kısarak, hastalarına gerekli tıbbi özeni göstermeyerek nüfusu azaltmayı amaçlayan bir orduya nasıl hizmet edebiliriz ki?"

Fuad, Fuad bugün kaç çocuğu öldürdün?

Konuşma aralarında ve bazen konuşma esnasında göstericiler tanıdık sloganlar attılar: "Fuad, Fuad, savunma bakanı, bugün kaç çocuğu öldürdün?", "İşgale hayır! Barışa Evet!", "Göçmenlere değil fakirlere para!"

Yürüyüş, Araplar ve Yahudiler, kadınlar ve erkekler, gençler ve yaşlılar, dindarlar ve laikler arasında paylaşılarak ilerledi. Tanınmış yazar Sammy Michael, süregelen işgalin yararsızlığına dikkat çektiği konuşmasında şunları söylüyordu: "Ölüm insanların herhangi bir neden için canlarını verebileceği bir gözdağı değildir."

Ve İsrail'in eski bakan ve İsrail'in vicdanı Shulamit Aloni umut mesajı verdi: "Hepiniz, başlayan bir kitlesel hareketin müjdecisi olarak buradasınız. Sizler bu ülkeye demokrasiyi öğreteceksiniz. Sizler bir dostluk örneğisiniz. Ve hepimiz, bu ülkenin suçlarını temizleyebilir ve barışı kurabiliriz."

İki Şarkı

Dün gece beni duygulandıran pek çok durum vardı. Sizlere ikisini anlatıyorum: Amerikalı hayranlarının Noa dediği şarkıcı Ahinoam Nini, İsrailli sağ kanat sevenleri tarafından eleştirilmeyi göze alarak, Beatles'in "Imagine" şarkısının bir İbrani-Arapça-İngiliz versiyonunu söyledi: "Benim hayalperest olduğumu söyleyebilirsiniz ama ben yalnız değilim; Dilerim ki bir gün sizler de aramıza katılırsınız ve tüm dünya birlik olur."

Diğeri sevilen bir Siyonist şarkının değiştirilmiş şekliydi: "Ein li eretz aheret" Topluluğun iki dilde ezberden söylediği şarkı aniden yeni bir anlam kazanmıştı: "Gidecek başka bir ülkem yok. Ve toprak ayaklarımın altında yandığı sürece, burası benim evim." Göstericiler içindeki Araplar için şarkı birden kendilerinin de paylaştığı bir duyguyu karşıladı. Ve Yahudiler için bu, kendilerinin ortak olarak sevdikleri bir ülke anlamına geliyordu.

Dilerim ki bir gün sizler de aramıza katılırsınız ve tüm dünya birlik olur.(GS/İŞ/NM)

* Çeviren: İbrahim Şamil