Halil Çelimli'nin Koşusu Gözalıcıydı

Halil,

lacivert bir gökyüzünde

kayan bir yıldız gibi kaydı.

Bıraktığı parıltılı ışık,

öylesine güçlü ve

öylesine parlak ki,

lacivert gökyüzü üzerinden kayarak giderken,

unutulmaz bir iz bıraktı zihinlerimizde.

Belki "en güzel 100 metreyi" koşmadı Halil. Ama o, yüzlerce ve binlerce metreyi koştu

ve

hep heyecan duydu yaptığı koşudan.

Öylesine heyecanla ve canla-başla koştu ki,

onun koşusu,

hep

göz alıcı bir koşu oldu.

Hayranlık uyandırdı, gönül çeldi ve

inandırdı hepimizi,

bu kadar uzun soluklu koşulabileceğine...

Onun için,

onun yeri başkadır,

arkadaşlarının/ yoldaşlarının/ tanıyanların gözünde.

Halil'in yeri başkadır.

Başkadır,

çünkü,

Halil'in sosyalizme bağlılığındaki

saflık ve katışıksızlık

ve neredeyse bağnazlık,

onun inancındaki gölgelenmemiş parlaklık,

sarsılmazlık ve

adanmışlık,

beğenmesek bile,

gönlümüzde yer etmiştir,

Halil: "inanmış adam".

Sosyalizme olan inancın gücünü,

her yerden,

her mesafeden görmek mümkün oldu

ve

işte bu nedenle,

o bir yıldız gibi kayarken gök yüzünde,

kıpkızıl bir ışık bıraktı,

hepimizin zihninde.

Sosyalizmin hiçbir farklı yorumu,

hiçbir fraksiyon,

hiçbir farklı lider filanın olmaması değil,

herkesle arasındaki bağı güçlü kılan.

Onun bu parlak duruşu,

onunla herhangi bir zaman tanışmış,

beraber çalışmış

herkesi her zaman etkiledi.

Onu eşsiz yapan da,

sanırım,

inandırmasıydı bizleri,

ne olursa olsun,

güçlü durulabileceğine ve

eğer inanıyorsak,

olanca gücümüzle,

ayaklarımızın üzerinde ve

sağlam

bir duruşun,

her zaman

mümkün

olabileceğine...

Onun düşüncelerine olan samimi ve gönülden bağlılığı

gördük

ve bu,

bizi de bir arada tutmaya yetti.

Teşekkür ederiz Halil.

Fırtına, sağanak ve buz gibi dolularla dolu bir ömür yaşadın belki.

Bu fırtınadan sonra

yeşil çimen ve

taze ve toprak kokulu

güneşli günlerin,

bir ekmeği paylaşırcasına dostlukların

ve

sosyalizmin eşitlediği insanlığın

geleceğine böylesine inatla inandığın için

teşekkür ederiz.

Hiçbir zaman gelmeyecek olsa bile,

bu hayalin gerçekleşmesi için uğraşmaya devam etmemiz gerektiğine

bizim de

inanmamızı kolaylaştırdın.

Teşekkür ederiz Halil.

Bir ömür boyu,

arkadaşın olmak çok güzeldi.

Çelimli'nin 65 yılı

Halil Çelimli 68 devrimcilerinden. Orta Doğu Teknik Üniversitesi'nde (ODTÜ) 1965-1970 Sosyalist Fikir Kulübü'nün önde gelen üyelerindendi.  6 Ocak 1969'da Amerika Birleşik Devletleri'nin (ABD)  Ankara'daki Büyükelçisi Robert Komer'in arabasını yakanlar arasındaydı.

Dönemin gençlerinin "Vietnam Kasabı"  dedikleri Komer'in  daha önce Vietnam'da pasifikasyon harekatını yürüten ekibin başında olması nedeniyle Türkiye'ye gelmesi tepkiyle karşılanmıştı.

Çelimli'nin araba yakılırken,  "Bugün burada ikinci kurtuluş savaşının ateşi yakılmıştır" dediği hatırlardadır.

Çelimli sosyalizm mücadelesini 70′li ve 80′li yıllarda Türkiye İşçi Partisi (TİP), Türkiye Sosyalist İşçi Partisi (TSİP) ve Türkiye Komünist Partisi (TKP) saflarında yürüttü, 1990'lı yıllarda Özgürlük ve Dayanışma Partisi (ÖDP) ve 68'liler Dayanışma Derneği'nde yer aldı.  12 Mart  1971 ve 12 Eylül 1980 askeri darbeleri sonrasında hapishanedeydi

Çelimli son ana kadar mücadele etmekten vazgeçmediği kanserden gitti; 13 Mayıs günü Cebeci Asri Mezarlığı'nda Enternasyonal ve Ege türküleri eşliğinde arkadaşlarıyla vedalaştı. (AU/BA)