Şeyhmus Diken, Diyarbakırlı ve Diyarbakır'da yaşıyor. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni bitirdi. Türkiye Yazarlar Sendikası üyesi ve Uluslararası PEN Yazarlar Örgütü Diyarbakır Temsilcisi. BirGün'de 12 yıl boyunca yazdı. Halen bianet ve Tigris Haber’de yazıyor. Pek çok dile çevrilen 20 kitabı bulunuyor.

Şimdilerde ortayaşı geçkince olanlar şöyle bir hafızalarını yokladıklarında ilkokullu yıllarında, hatta kimilerinin ortaokullu ve liseli yıllarında en az bir kaç kez başlarından geçendir "sıra dayağı" meselesi.
Hatırlanmalı ya da hatırlatılmalı!
Sınıfta bir haylazlık yapılmıştır. Öğretmen sorumlu aramaktadır. Fail ortada yoktur. İşte, mesele suç ise eğer işlenen; suçun failsizliği nedeniyle topyekûn sınıf mevcuduna fatura kesilir. Ve sıra dayağından geçirilir bütün sınıf...
Genellikle eller, kol hizasından öne doğru uzatılıp avuç içleri yukarıya doğru gelecek şekilde açılır. Ve elinde cetvel, sopa ya da yaş ağaçtan yontulmuş çubukla öğretmen, sıra başından başlayarak tek tek bütün sınıfı sıra dayağından geçirir.
Arada elini ısrarla kaçıran olursa artık kafa, baldır bacak neresi rast gelirse! Üstelik öğretmen yoruluncaya kadar sürer bu "işkence."
Hesap sormak yoktur lügatte. Direnmek asla yoktur. Çünkü bilinir ki, direnen daha çok sopa yer. Şikayet mercii de yoktur. Müdür muavini ya da müdüre gidildiğinde "mutlaka bir şeyler yapmışsınız ki öğretmen bu cezayı uygun bulmuştur" cevabı hazırdır.
Hem zaten veli okula kayıt yaptırdığında "eti sizin hocam, kemiği benim" dememiş midir?
Mesele yok o halde...
Şimdilerde akademisyeninden gazetecisine, öğretmeninden bilcümle kamu görevlilerine varıncaya kadar nereden aklıma takıldıysa üst üste gelen kararnamelerle; gözaltılar, tutuklanmalar süredurdukça eski okullu yıllarımızın "sıra" dayaklarını anımsadım.
15 Temmuz 2016 başarısız darbe girişimi sonrası, darbeye teşebbüs edenlere yönelik olarak başlayan uygulama akabindeki bir ay içinde ülke genelinde kesintisiz bir şekilde genel "sıra dayağı"na dönüştü.
Üstelik bu genel sıra dayağı, adeta önceden haberdar edilir gibi bir hâle evirildi.
Daha bir kaç gün önce yolda karşılaştığım bir kurum çalışanı hal hatır sorma faslından sonra "cumaya kadar kararname bekliyoruz, muhtemelen bu çıkacak kararname ile bizi de ihraç ederler" diyordu. Nitekim cumadan bir gün önce perşembe sabahı kanun hükmünde kararname çıktı. Ve meslekten, kamu görevinden ihraç listeleri sayfalar dolusu olarak orta yere serildi.
Ülke adeta "toplu bir cinnet hali" ya da "öç alma" duygusuyla sanki sıra dayağından geçirilme ruh halinde.
Üstelik çocukluk günleri, okul yıllarında yaşanmış ve bugün belki de gülünerek anımsanan sadece o anın yaşanmışlık "acı"sının hatırası dışında hiçbir izi kalmayan dayak gibi de değil bugünkü hâl!
Onlarca yılın eğitim, hizmet, kariyer ve emeğinin bir çırpıda yok sayıldığı bir sıra dayağı...
Sorgusuz... Sualsiz... Geri dönüşsüz... Yargısız...
Anlık tepkinin dışında başkaca bir hukuki yolun da olmadığı olağanlaştırılan bir OHAL uygulaması...
Sürdürülebilirliği var mı bu sıra dayağının! Yok...
Adım gibi eminim. Er ya da geç hak da adalet de yerini bulur / bulacak elbette...
Bulur bulmasına ya!
Bugünün ve devamında haksızlığın sürdüğü zaman dilimindeki tahribatları insan yüreğindeki, yaşamındaki felaketleri nasıl yeniden onarılır, işte mesele orada...
Bazen ülkeleri yöneten muktedirlerin alıp uyguladıkları kararların sonraki yıllarda telafisi o kadar çok zaman, mesai, kaynak harcanmasını beraberinde getirir ki! Ardınıza dönüp baktığınızda "aman tanrım neler yapılmış!" diye soruyu orta yere soranlar yanıtını bulmakta hayli zorlanır.
Şimdiden geleceğin oku(n)ması böyle olacak gibi, gayet açık ve net... (ŞD/YY)
İlgili Haberler
-
Prof. Yüksel Taşkın: İhraçlar Akademideki Adacıkları Tahrip Ediyor 09 Şubat 2017Marmara Üniversitesi'nden ihraç edilen Prof. Dr. Yüksel Taşkın, akademinin niteliksiz ve özgür olma ...
Yazarın Önceki Yazıları
-
Alkışla(ma)mak! 21 Nisan 2018Ankara’da “Karaların Mehmetleri” oyununu izlemeye gitmiştik. Oyundan sonra arkadaşlarla sohbet edip oyun üzerine ...
-
İstanbul İstanbul, Nobel'e Doğru 14 Nisan 2018Bir şarkı sözü var; “Bu nasıl İstanbul, her tarafı zindan be canım” denilen ...
-
“Çukur” Evimiz Oldu! 07 Nisan 2018Her topluluk, aidiyet bağıyla kendini bağlı hissettiği, o bağlılıktan güç aldığı kendi çukurunda ...
-
Bursa; “Hüzün”den Ötesi! 31 Mart 2018"Dönüş yoluna revan olmadan önceki son saatte sahile vuran dalgaları seyrederken çıplak gerçeğin ...
-
Ahmet Türk'ün Kırmızı Ceketi 24 Mart 201824 yıl önce... Diğer tutuklu vekillerin görünür hâli şık olsalar da alışıldık. Mesela ...
Bugün En Çok Okunanlar
-
ELİF AKGÜL VE PINAR TARCAN'IN RÖPORTAJI Gazete Karınca Çevirisiyle "1915’ten Bugüne: Ermeni Portreleri" 21 Nisan 2018