“Ben Pazartesi de Gelsem Olur Mu?”

Son gün vedalaşmayı hiç istemediğini fark edip, oturup ince hesaplarla gelmediğin günleri hesaplayarak stajını bir süre daha uzatmayı teklif edebileceğin yerdir bianet. Bu talebin gülücükler ve ‘tabii ki’ler ile karşılanacağından da emin olduğun. Sayılı gün çabuk geçer derler, bianet’te öğrendim.

bianet’le yolu en düzensiz kesişenlerden stajyerlerdendim, sadece Cuma günleri şeklinde başlayan serüvenim bir süre sonra haftada 3, ardından da haftada 5 güne kadar çıktı. Sadece Cuma günleri geldiğim için Leyla’nın bir süre adımı unutup beni her gördüğünde “Stajyer Arkadaş” diye seslenmesine engel olamadım.

İlk gün Ekin’in ‘hoşgeldin portakalı’ ve ardından gelen “Sen geç otur şöyle, haber falan karıştır” cümlesi ile gelen tedirginlik hissi yine Ekin’in “Merak etme, hep böyle olmayacak” demesiyle aynı hızda kayboldu. Dediği gibi de çıktı, ilk günün akşamında ertesi gün yapılacak bir panelin haberini yapmaya gönderildim. Haydaa... O akşam Çukurcuma yollarında çantamda IPS’nin habercilik kitapları, aklımda  “nasıl olur, halledebilir miyim” soruları ile boğuşurken anladım ki insanların sana senin kendine güvendiğinden daha çok güvenmesi mümkünmüş, bianet’te öğrendim.

Ardından Cumartesi Anneleri haberi geldi, haberini yapmazsam bianet’ten eksik ayrılırım gibi hissediyordum; gerçekten öyleymiş. 10 Aralık Dünya İnsan Hakları gününe denk gelen 611. hafta’nın haberini büyük bir hevesle üstlendim.

O sıralarda çoktan öğrendiğim üzere, bir bianet stajyeri yapmak istediği haberi kendi bulur. Zamanımın çoğunu haber değeri olabileceğini düşündüğüm gelişmeleri ofistekilerle paylaşarak,  onay alınca da, ki neredeyse her zaman alınıyor, harıl harıl çalışarak geçiriyordum. Gündemin durgun olduğu zamanlar da olmuyor değildi tabii, o zamanlar da birinden “Gizem elinde iş var mı?” cümlesini duymayı bekliyordum.

Masabaşı iş eşittir kulaklığını tak müzik dinle denklemini bozan yerdir bianet. Ne zaman kulaklığımı takıp müzik dinlemek istesem ofiste yapıcı bir tartışma dönecek ve ben bunu yanlışlıkla kaçıracağım korkusuyla müzik dinlemekten vazgeçmiştim neredeyse. “Şu kelimenin yerine şunu mu kullansak”, “Bu haber için kimden fikir almalı”, “Bu başlıkta sıkıntılı bir şeyler var, ama ne?”  soruları benim için bu süreci sadece bir staj olmaktan çıkarıp adeta bir açık ders formatına dönüştürmüştü.

Bu noktada en büyük teşekkürü Çiçek’e sunmak isterim. Kadın ve LGBTİ+ odaklı haberciliğin ilkeleri konusundaki yardımları ve önüme serdiği feminizm kaynakları ile aslında ne yazmak istediğimi keşfetmemi sağladığı için kendisine minnettarım. Dünyanın herhangi bir yerinde regl konusu ne zaman gündem olsa bir klavye uzağındayım, o da biliyor.

bianet’te geçirdiğim süre benim için bir bakıma Beyoğlu’nu keşfetme süreciydi de diyebilirim. Avrupa yakasının 5 yıllık sakini olmama rağmen Galatasaray Lisesi’nin arka sokaklarından yeterince aşağı inmediğimi de bianet’te öğrendim. Her öğlen arası yeni bir “lezzet durağı” keşfediyor, dönüş yolunda başka bir antikacının vitrinindeki başka bir şeyi uzun uzun inceliyor, “tam instagrama koymalık” başka bir duvar yazısı buluyordum. Bu öğlen yemeklerinde ufkumu açan efsane ekibe, güleryüzünü ve engin tecrübelerini asla esirgemeyen başta Murat’a, Yusuf’a, Korcan’a ve Evren’e çok teşekkürler.

Ofiste “siz” diye hitap etmekten çekinmediğimiz tek insan, zerafeti ve kibarlığıyla aklımda yer edinen Reyhan’a, her konuda koşulsuz destekçim olan en patron gibi olmayan patronlar Ekin ve Haluk’a; başım her sıkıştığında yardımıma koşan muhabir gibi muhabirler Elif’e, Ayça’ya, Nilay’a, Beyza’ya, İngilizce şakalarımın muhatabı Tamer ve Deniz’e ve bilgeliği ve yardımseverliği ile hatırlayacağım Yüce’ye çok teşekkürler; eğitimini aldığı alanda girmediği yer kalmamış ama yine de aradığı mesleki tatmini bulamamış, lisans hayatının uzatmalarını oynayan birine hayatında ne yapmak istediği konusunda yardımcı olduğunuz için.

Stajımı ne kadar uzatsam da veda etmenin kolay olmayacağının farkındaydım, bu yüzden kolaya kaçıp neredeyse kimseye veda etmeden ayrıldım ofisten. Zaten gerek de yoktu, Çukurcuma’ya her uğradığımda çalacak bir kapım var artık.

Başka bir iletişim mümkünmüş, bianet’te öğrendim. (GK/ÇT)