КЪОЛ КЪЫСЫУ

Бурун джаш саламлашхан заманында джаратхан къызыны къолун къысхан адет болгъанды. Джаш, къызла бла саламлаша, къол тута келиб, бирини къолун тутхан заманында къысаракъ этди эсе: «Мен сени джаратама!»– дегенлиги болгъанды. Башла бармагъы бла къол аязындан басаракъ эте эсе: «Мен сени джаратама, сен а къалайса?» – деб соргъанлыгъы болгъанды. Алай бла къызгъа сагъыш этерге, джашны халисине эс ийиб къараргъа, сынаргъа мадар берилгенди.

Бир уллу тойгъа хоншу элден къонакъ джашла келгендиле. Джашла тойда тизилишиб тургъан къызланы къолларын тута келгенлей, аланы бири бир къызны къолун къысханды. Ойнары келиб, къыз да аны къысханды. Къыз къолун асыры къаты къысхандан, «ах!» деб, джаш алайда джерге чёгелеб къалгъанды, – къыз, кючлю къыз болуб, эслемей, къатыракъ къысыб джибергенди.

Хар ким сейирсиниб, джашха къарагъандыла, джаш а, джунчуб, джерге къарагъанды. Джашны джунчутханына сокъураныб, башын алыргъа, къыз алай айтханды:

– Къой, къонакъ, къой, джюзюгюмю излеб къыйналма да къой, артда табылыр!.

– Ол не сёздю, къарайыкъ, ансы артда къайдан табыллыкъды?! Тас болмасын! – деб, къатларында джашла да джерге-джерге ийилгендиле.

Къыз, эслетмей, джюзюгюн къол аязына къысыб, энишге ийилиб:

– Башмагъыма тюшген кёреме! – деб, андан «алгъанды». Алай бла, къызны дюргенлигин да, джашны зыкъылыгъын да алайда киши эслемей къалгъандыла (İC/EA)